Verbum

паапрана́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Апрануць, забяспечыць вопраткай усіх, многіх. Паапранаць цёпла дзяцей.

2. Надзець на сябе многа чаго‑н. Паапранаць на сябе ўсё новае.

павыпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Выпараць усіх, многіх або ўсё, многае. Павыпорваць лісянят з нораў. □ Дзед Талаш, павыпорваў [гузікі з белымі арламі] і замяніў іх сваімі саматужнымі, паляшуцкімі. Колас.

пагарджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., кім-чым.

Адносіцца да каго‑, чаго‑н. з пагардай. — Нашы людзі не прывыклі да таго, каб з іх хто смяяўся, пагарджаў імі. Алешка.

падблі́зіцца, ‑бліжуся, ‑блізішся, ‑блізіцца; зак., да каго-чаго.

Разм. Стаць бліжэй па адлегласці, наблізіцца. [Рыгор] забыўся пра яду і не заўважыў, як чыесьці крокі падблізіліся да дзвярэй пакоя. Гартны.

налаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак., каго-чаго.

Ловячы, здабыць у нейкай колькасці. Налавіць матылёў. □ Прыйшлі мы на свой бераг, накапалі чарв[якоў], налавілі на водмелі печкуроў для жыўца. Якімовіч.

налыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. Налыгаць коней.

2. Разм. Тое, што і нанізаць. Налыгаць абаранкаў на нітку.

наста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак.

Разм. Накіраваць пільны і доўгі позірк на каго‑н. — Не Кастусь, а ты будзеш араць! Зразумеў? — наставіўся вачыма на пана Габрыэля Чаравака. Пестрак.

недакармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.

Пакарміць недастаткова, не дасыта; не закончыць кармлення. Недакарміць дзіця. □ Кожнаму юнаму рыбалову трэба ведаць, што лепш недакарміць рыбу, чым «закарміць» яе. Матрунёнак.

прыкамандзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Прызначыць часова ў чыё‑н. распараджэнне для выканання службовых абавязкаў. Партызанскі доктар Вежнавец, немалады ўжо чалавек, папрасіў Леўчыка прыкамандзіраваць .. [Галю] да шпіталя. Сабаленка.

прыле́зці, ‑лезу, ‑лезеш, ‑лезе; зак.

1. Паўзком або пералазячы, пралазячы праз што‑н., наблізіцца, дабрацца ​¹ да чаго‑н.

2. перан. Разм. Прыстаць, прычапіцца да каго‑, чаго‑н.