Свесь (сьвесь) ‘сястра жонкі’ (Ласт., Касп., Янк. 1, Сл. рэг. лекс.; мазыр., Шатал.; ТС), свесць (сьвесць) ‘тс’ (ТС, Шат., Маш., Ян., Кольб.), свісць (сьвісьць) ‘тс’ (Клім., Сл. Брэс.), сьве́сьця ‘тс’ (Касп.), сьве́стка ‘тс’ (Ласт.); укр. свість, рус. дыял. свесть, све́стка ‘швагерка’, стараж.-рус. свесть, свьсть, свѣсть, польск. świesć ‘сястра мужа або жонкі’, серб. сва̑ст, сва̏сти ‘швагерка’, славен. svȃst, svẹ̑st, балг. све́стка, макед. дыял. свеска ‘тс’. Прасл. *svьstь, svěstь мае адпаведнікі ў літ. sváinis ‘сваяк’ (паводле Атрэмбскага (Gramatyka, 171), літоўскай мове характэрна сінанімія суф. ‑nis‑/‑sis‑), лат. svaĩnis ‘брат жонкі’ побач з sìvystàs ‘цесць’, ст.-ісл. sveinn ‘хлопчык, хлопец, слуга’, ст.-в.-ням. geswîo ‘сваяк’ і інш. Гл. Фасмер, 3, 575; Міклашыч, 322; Младэнаў, 571, 573; Скок, 3, 226. Далей да свой (гл.). Трубачоў (История терм., 140) словаўтварэнне тлумачыць як далучэнне суф. ‑st‑ да асновы *svь‑, якая ўтварылася ў выніку рэдукцыі кораня: *svь‑ < sve‑, svo‑; першапачаткова гэта быў nomen abstractum са значэннем ‘прыналежнасць да сваіх, сваяцтва’. Аднаўленне сувязі ў рус. свояченица ‘швагерка’, параўн. Шаўр, Etymologie, 45.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
reflection
[rɪˈflekʃən]
n.
1) адбіцьцё n. (сьвятла́, гу́ку)
2) адлюстрава́ньне n., адбі́так -ку m., во́браз -у m.
You can see your reflection in the mirror — У лю́стры вы ба́чыце сво́й адбі́так
3) ду́маньне, мы́сьленьне, разважа́ньне n.
On reflection, I decided that the plan was too dangerous — До́бра паду́маўшы, я паба́чыў, што плян зана́дта небясьпе́чны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
remove
[rɪˈmu:v]
1.
v.t.
1) забіра́ць; здыма́ць
Remove your hat — Здымі капялю́ш або́ Прыбяры́ свой капялю́ш
2) разьве́йваць
to remove all doubts — адкі́нуць усе́ сумне́вы, пераста́ць сумнява́цца
3) забі́ць
4) адкіда́ць
to remove snow — ачышча́ць, адкіда́ць сьнег
5) вырыва́ць
to remove a tooth — вы́рваць зуб
6) зво́льніць з пра́цы (паса́ды)
2.
v.i.
пераяжджа́ць, перабіра́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
хава́цьI
1. verstécken vt, verbérgen* vt;
2. (захоўваць дзе-н) (ver)wáhren vt;
3. (таіць думкі, пачуцці і г. д.) wáhren vt;
хава́ць таямні́цу ein Gehéimnis wáhren;
хава́ во́чы die Áugen verstécken;
я не хава́ю гэ́та ад сябе́ ich bin mir darüber im Kláren;
хава́ць свой гнеў séinen Ärger verbérgen* [herúnterschlucken];
◊ хава́ канцы́ (ў ваду) die Spúren verwíschen [tílgen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
направля́ть несов.
1. накіро́ўваць, скіро́ўваць; настаўля́ць;
направля́ть в определённое ру́сло накіро́ўваць (скіро́ўваць) у пэ́ўнае рэ́чышча;
направля́ть шаги́ ісці́;
направля́ть ду́ло ружья́ накіро́ўваць (настаўля́ць) ру́лю стрэ́льбы;
направля́ть заявле́ния накіро́ўваць (пасыла́ць) зая́вы;
направля́ть свой путь накіро́ўвацца, падава́цца;
2. (бритву, нож и т. п.) напраўля́ць; (натачивать) наво́стрываць;
3. (налаживать, организовывать) нала́джваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
поте́рянный
1. стра́чаны;
поте́рянное вре́мя стра́чаны час;
поте́рянные си́лы стра́чаныя сі́лы;
2. (о вещи) згу́блены;
3. (растерянный) разгу́блены; (расстроенный) расстро́ены; (подавленный) прыгне́чаны;
с поте́рянным ви́дом з разгу́бленым (расстро́еным) вы́глядам;
хо́дит, как поте́рянный хо́дзіць, як непрыто́мны; хо́дзіць, як сам не свой;
4. (опустившийся) прапа́шчы, адпе́ты, апо́шні;
поте́рянный челове́к прапа́шчы чалаве́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
bit1 [bɪt] n.
1. a bit крыху́, чуць-чуць, невялі́кая ко́лькасць;
Your advice will help a bit. Твая парада крыху дапаможа;
Wait a bit. Пачакайце хвілінку/крыху.
2. кава́лачак;
every bit усё, ца́лкам; зусі́м
3. AmE, infml 121/2 цэ́нта
♦
bit by bit паступо́ва, пакрысе́;
do one’s bit зрабі́ць унёсак, уне́сці свой укла́д;
not a bit ані́, ніко́лькі;
go/fall to bits разбі́цца на дро́бныя ча́сткі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
страх
1. род. стра́ху м. страх; (сильное волнение) тре́пет;
пачуццё стра́ху — чу́вство стра́ха;
са стра́ху — со стра́ха;
пад стра́хам чаго́-не́будзь — под стра́хом чего́-л.;
2. нареч., разг. страх, страсть;
с. як люблю́ спява́ць — страх (страсть) как люблю́ петь;
с. як хо́чацца пае́хаць у Маскву́ — страсть как хо́чется пое́хать в Москву́;
3. в знач. сказ. страх, жуть;
маро́з такі́ — про́ста с. — моро́з тако́й — про́сто страх (жуть);
◊ на свой с. — на свой страх;
не вялі́кі с. — не велика́ беда́;
нагна́ць стра́ху — (на каго) нагна́ть стра́ха (на кого);
ры́цар без стра́ху і дако́ру — книжн. ры́царь без стра́ха и упрёка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
за́стаўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы; Р мн. ‑ставак; ж.
Шчыт для затрымання вады, якая падае на кола вадзянога млына. Старое кола і застаўка, што пазелянелі ад часу і многа прапусцілі вады за свой век, стракацяць пасля рамонту новымі дошкамі. С. Александровіч.
•••
На ўсе застаўкі — на ўсю моц, з усёй сілы (хваліць, працаваць і пад.).
заста́ўка, ‑і, ДМ ‑ста́ўцы; Р мн. ‑ста́вак; ж.
Малюнак, звычайна на ўсю шырыню старонкі, перад пачаткам тэксту главы або разднела кнігі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забрысці́, ‑брыду, ‑брыдзеш, ‑брыдзе; ‑брыдзём, ‑брыдзяце; пр. забраў, ‑ла, ‑ло; зак.
Разм.
1. Брыдучы, зайсці далёка. [Тварыцкі] не даглядзеў чараду, і адна карова забрыла ў лес. Чорны. — Добрую сухастоіну знайсці нялёгка: аж пад Пугачову грыву забрылі. М. Стральцоў.
2. Брыдучы, зайсці куды‑н. выпадкова, мімаходам. Ніхто не заглядвае, мабыць, сюды, Не кратае хмызу, зарослых дарожак, Хіба забрыдзе калі лось малады, Зашоргае лісцем асыпаным вожык. Ляпёшкін. З хаты Тарэнта бачыць увесь свой хутар, кожнага чалавека, які забрыдзе на яго зямлю. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)