бурак назоўнік | мужчынскі род
-
Агародная расліна сямейства лебядовых.
-
Караняплоды гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як корм, харч, сыравіна.
- Убіраць буракі камбайнам.
- Цукровыя буракі — сорт буракоў, з якіх вырабляюць цукар.
|| памяншальная форма: бурачок.
|| прыметнік: бурачны і бураковы.
- Бурачны колер (лілова-чырвоны).
- Бураковы сок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
грыб назоўнік | мужчынскі род
Ніжэйшая расліна без кветак і насення, якая размнажаецца спорамі.
- Белы г. (баравік).
- Ядавіты г.
- Чайны г. (слізістая плеўка, якая ўтвараецца з мікраарганізмаў).
- Воўчыя грыбы (неядомыя грыбы).
|| памяншальная форма: грыбок.
|| прыметнік: грыбны.
- Грыбная пара.
- Г. дождж (які садзейнічае росту грыбоў).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Раме́ннік ’зараснік бабоўніку’ (жытк., Яшк.), ’шабельнік, расліна падобная на бабоўнік’, ’нейкая вадзяная расліна’ (ТС). Магчыма, звязана з высаджваннем расліны па краі, вакол зямельнага надзелу. Больш за тое не ясна. Гл. ра́мень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Буліна́ ’расліна палын звычайны, чарнобыль, Artemisia vulgaris L.’ (Арх. Бяльк., слонім.), бульняк ’тс’ (Кіс.). Гэта расліна часта носіць назвы, вытворныя ад прасл. *bylь, *bylina і да т. п. ’расліна’. Параўн. чарнобыль, быліца, быльнік, быльняк і г. д. (гл. і Мяркулава, Очерки, 122). Формы буліна́, бульня́к < быліна, быльняк з тых дыялектаў, дзе пасля губных вядомы пераход ы > у.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бо́бік ’расліна Menyanthes trifoliata L.’ Гл. бабо́к.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
алеа́ндр, ‑а, м.
Паўднёвая вечназялёная расліна сямейства кутравых з вузкім лісцем і вялікімі белымі або ружовымі пахучымі кветкамі. Вялікі ўчастак зямлі быў абсаджаны алеандрамі. Кусты спляліся і ўтварылі жывую вечназялёную агароджу. Шамякін.
[Фр. oleandre.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аганёк, ‑нька, м.
Пакаёвая травяністая расліна, якая найчасцей цвіце ярка-чырвонымі кветкамі. Гэта прасторная святліца з мноствам фікусаў, аганькоў, руж, пальмаў, якімі былі застаўлены ўсе вокны і палавіна падлогі, і была [Сашына кватэра]. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднагадо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Узрост якога адзін год. Аднагадовая дзяўчынка.
2. Які праходзіць свой цыкл развіцця (ад прарастання насення да наступнага адмірання каліва) на працягу аднаго года. Кукуруза — аднагадовая расліна. Аднагадовыя травы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кусто́ўнік, ‑у, м.
Шматгадовая лекавая расліна сямейства крыжакветных, якая расце на балотах або на лугах са стаячай вадой. Балоты з густымі зараслямі лазы, кустоўніку і маладой асакі рассцілаліся шырачэзнымі круглымі абшарамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лату́к, ‑у, м.
1. Пустазелле сямейства складанакветных з дробнымі бледна-жоўтымі кветкамі, сабранымі ў суквецце (выкарыстоўваецца ў медыцыне).
2. Травяністая агародная расліна, лісце якой ужываецца ў ежу ў сырым выглядзе — від салаты.
[Лац. Lactuca.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)