іў, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для перадачы голасу каня пры брыканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надазёрны, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны пры возеры, над возерам. Надазёрная вёска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отаскапі́я, ‑і, ж.

Спец. Метад даследавання вуха пры дапамозе атаскопа.

[Ад грэч. ús, ōtós — вуха і skopéō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́сцікавы, ‑ая, ‑ае.

Які размнажаецца пры дапамозе песцікаў і тычынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праарфава́цца, ‑фуецца; зак.

Ачысціцца пры арфаванні ад мякіны і смецця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

права́р, ‑у, м.

Спец. Ступень, глыбіня праварвання шва (пры зварцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыку́с, ‑у, м.

Становішча зубоў пры стуленых сківіцах. Правільны прыкус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпасяўны́, ‑ая, ‑ое.

Які праводзіцца пры сяўбе. Прыпасяўное ўнясенне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́мпель, ‑я, м.

Спец. Рычаг, пры дапамозе якога паварочваюць руль.

[Ад гал. roerpen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдуплікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Утвораны пры дапамозе рэдуплікацыі. Рэдуплікаваныя асновы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)