сліўня́к, ‑у, м.

Зараснік сліў. А на завулічных агародах, бо малінаўцы жылі па адзін бок вуліцы, уздоўж усіх платоў густа рос вішняк і сліўняк. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мане́р м. мане́р;

◊ на м. — на мане́р;

на адзі́н м. — а) на оди́н лад; б) одного́ поши́ба;

на свой м. — на свой мане́р;

такі́м ~рам — таки́м мане́ром

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыспо́рыць ’прымножыць, павялічыць, стаць больш’, ’зрабіць спорным, спарнейшым; паскорыць’ (ТСБМ, Ласт., ТС), прыспор ’тое, што назапашана’; ’прырост’; ’працэнт’ (Ласт.), прыспара́ць ’падаспець у адзін час’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. смал. приспо́рить ’дастаць, здабыць’, укр. приспори́ти ’прымножыць’, польск. przysporzyć ’тс’. Да спор (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Mítesser

I

m -s, - ядо́к, адзі́н з ядако́ў

II

m -s, - мед. вуго́р (у порах скуры)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пераня́ць übernéhmen* vt; entléhnen vt (запазычыць); sich (D) áneingnen (засвоіць);

пераня́ць ле́пшае адзі́н у адна́го das Béste voneinánder übernéhmen*;

пераня́ць што-н крыты́чна sich (D) etw. (A) krítisch überéignen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міг м разм Áugenblick m -(e)s, -e; Momént m -(e)s, -e;

на міг für éinen Áugenblick;

у адзі́н міг im Nu, im Áugenblick, im Hándumdrehen; гл імгненне

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апа́ч

(ад ням. Patsch = аплявуха)

прыём клаунады ў цырку, гучная фальшывая аплявуха, якую даюць адзін аднаму клоуны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

архіпела́г

(гр. archipelagos)

група марскіх астравоў, размешчаных блізка адзін каля аднаго, якія разглядаюцца звычайна як адно цэлае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўры́кула

(лац. auricula = мочка вуха)

1) мочка вуха; вушная ракавіна;

2) дэкаратыўная расліна, адзін з відаў прымулы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтакало́на

(ад аўта- + калона)

1) група аўтамабіляў, якія рухаюцца выцягнутай лініяй адзін за адным;

2) прадпрыемства аўтатранспарту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)