Verbum

дэцэнтралізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) сістэму кіравання менш цэнтралізаванай, аддаць частку паўнамоцтваў мясцовым органам кіравання.

Д. кіраўніцтва.

|| наз. дэцэнтраліза́цыя, -і, ж.

дэшыфрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

Разабраць (разбіраць) напісанае шыфрам, тайнапісам або на якой-н. невядомай старажытнай мове; расшыфраваць (расшыфроўваць).

Д. рукапіс.

|| наз. дэшыфро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

дэ-ю́рэ, прысл. (кніжн.).

Юрыдычна, фармальна, на падставе закона; проціл. дэ-факта.

д’я́бал, -бла, мн. -блы, -блаў, м.

1. У рэлігійным уяўленні: злы дух, чорт, сатана, які супрацьстаіць Богу.

2. Ужыв. як лаянкавае слова, а таксама ў некаторых выразах.

Куды цябе д. нясе?!

Якога д’ябла я там не бачыў?

|| прым. д’я́бальскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

д’я́бальскі, -ая, -ае.

1. гл. д’ябал.

2. Незвычайны, вельмі моцны.

Д’ябальская спёка.

д’я́бальшчына, -ы, ж. (разм.).

Пра незвычайны збег акалічнасцей, блытаніну ў чым-н., што можа быць патлумачана ўмяшаннем д’ябла, нячыстай сілы.

Што за д.!

евангелі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Укладальнік Евангелля.

2. Член абшчыны евангельскіх хрысціян.

|| ж. евангелі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

|| прым. евангелі́сцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

евангелі́чны, -ая, -ае.

Які адносіцца да рэлігійных пратэстанцкіх абшчын, што ў сваім веравучэнні кіруюцца толькі тэкстамі Евангелля.

Евангелічная царква.

Ева́нгелле, -я, н. (з вялікай літары).

1. Частка Бібліі, агульная назва першых чатырох кніг Новага Запавету пра зямное жыццё і вучэнне Ісуса Хрыста (з’яўляецца асновай хрысціянскага веравучэння).

Кананічнае Е.

2. мн. -і, -яў. Кожная з чатырох кніг Новага Запавету, напісаных, паводле царкоўнай традыцыі, вучнямі Ісуса Хрыста і іх паслядоўнікамі.

Е. ад Марка.

Старонка Евангелля ад Матфея.

|| прым. ева́нгельскі, -ая, -ае.

Е. тэкст.

е́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паляўнічы прафесіянал; спецыяліст па арганізацыі палявання, ахове і ўзнаўленні фаўны.

2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях.

|| прым. е́герскі, -ая, -ае.