Verbum

Schwäche

f -, -n

1) сла́басць, бяссі́лле, слабіна́

kéine ~! — мацу́йся!

2) сла́бы бок, недахо́п

3) (für A) ця́га (да чаго-н.)

stäuben

1.

vi распыля́цца, церушы́ць (пра дождж)

2.

vt выціра́ць [выбіва́ць] пыл (з чаго-н.)

das Zímmer ~ — выціра́ць пыл у пако́і

ábgewöhnen

1.

vt адву́чваць

2.

(sich)

(D) etw. — адву́чваць сябе́ ад чаго́-н.; адвыка́ць

ein Kind ~ — адву́чваць дзіця́ ад грудзе́й

áblehnen

vt

1) адмаўля́цца (ад чаго-н.); адхіля́ць (што-н.)

éinen Áuftrag ~ — адхілі́ць зака́з

2) юрыд. адво́дзіць (абвінавачванне, суддзю, сведак)

Ábstand

m -(e)s, -stände адле́гласць, дыста́нцыя, праме́жак

von etw. (D) ~ néhmen* — устрымо́ўвацца (ад чаго-н.)

~ hálten* — вайск. трыма́ць дыста́нцыю

ánschmiegen

(sich) (an A)

1) прыціска́цца, тулі́цца (да чаго-н.), ла́шчыцца, тулі́цца (да каго-н.)

2) абляга́ць по́стаць (пра вопратку)

Ánweisung

f -, -en

1) указа́нне, настаўле́нне; інстру́кцыя

2) пераво́д; óрдэр

3) выдзяле́нне (чаго-н.)

4) камп. кама́нда (мова кіравання заданнем)

áufregen

1.

vt

1) хвалява́ць, узру́шваць; нервава́цца

2) высок. выкліка́ць, абуджа́ць

2.

(sich)

(über A) хвалява́цца (з прычыны чаго-н.)

erfórdern

vt патрабава́ць (чаго-н.), вымага́ць

das erfórdert Áusdauer — гэ́та патрабу́е вы́трымкі

sowéit es die Úmstände ~ — у зале́жнасці ад абста́він

erpréssen

vt (bei D) вымага́ць, шантажы́раваць, дамага́цца (у каго-н. чаго-н.)

j-m Tränen ~ — даво́дзіць каго́-н. да слёз