дапасава́цца I (да чаго) сов. и несов., в разн. знач. согласова́ться (с чем);

прыме́тнікі ~су́юцца да назо́ўнікаў — прилага́тельные согласу́ются с существи́тельными;

паво́дзіны і ўчы́нкі геро́я ~су́юцца да яго́ хара́ктару — поведе́ние и посту́пки геро́я согласу́ются с его́ хара́ктером

дапасава́цца II сов., спорт., разг. допасова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жартава́ць несов.

1. (весело и забавно говорить, поступать) шути́ть;

2. (з каго, чаго) шути́ть (над кем, чем), труни́ть (над кем, чем);

3. (говорить остроты) остри́ть, остросло́вить;

4. (относиться к кому-, чему-л. несерьёзно) шути́ть, игра́ть;

◊ жарту́еш! — шу́тишь!;

ж. з агнём — шути́ть с огнём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпада́ць несов.

1. (да каго, чаго) припада́ть (к кому, чему); (плотно, вплотную) приника́ть (к кому, чему), льнуть;

2. (на што) (происходить в одно время с чем-л.) приходи́ться (на что), совпада́ть (с чем);

3. выпада́ть (на до́лю), приходи́ться, достава́ться;

1-3 см. прыпа́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыслу́хацца (да каго, чаго) сов.

1. прислу́шаться (к чему), вслу́шаться (во что);

п. да гу́таркі — прислу́шаться к разгово́ру, вслу́шаться в разгово́р;

2. перен. (принять к сведению) прислу́шаться (к кому, чему);

п. да грама́дскай ду́мкі — прислу́шаться к обще́ственному мне́нию;

3. разг. (привыкнуть) прислу́шаться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыця́гваць несов.

1. прита́скивать, привола́кивать;

2. притя́гивать;

3. (да каго, чаго) притя́гивать (к чему);

4. перен. (заставлять приходить) прита́скивать;

5. перен. (к суду, ответу и т.п.) привлека́ть;

6. перен. (делать участником) привлека́ть;

7. перен. (заставлять обращать внимание) привлека́ть;

1-7 см. прыцягну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уніка́ць

1. (пазбягаць чаго-н, ухіляцца ад чаго-н) entgéhen* vi (s) (D); entrínnen* vi (s) (D);

уніка́ць небяспе́кі der Gefáhr entrínnen*;

2. (пазбягаць каго-н, не жадаць сустракацца з кім-н, чым-н) méiden* vt, verméiden* vt; áusweichen* vi (s) (D); j-m aus dem Wége géhen*;

уніка́ць людзе́й die ménschliche Geséllschaft méiden*; sich ábsondern;

ён уніка́е сустрэ́ч з ёю er méidet sie er verméidet es, mit ihr zusámmenzutreffen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

недахо́п м

1. (адсутнасць) Mángel m, -s, Mängel (каго-н, чаго-н an D), dríngender Bedárf; Knáppheit f - (у забеспячэнні і г. д.);

з прычы́ны недахо́пу чаго-н aus Mángel (an D);

2. (памылка, дэфект) Féhler m -s -, Mángel m; Náchteil m -s, -e; Defékt m -(e)s, -e; Schönheitsfehler m -s, - (у знешнім абліччы чалавека);

шука́ць недахо́пы etw. áuszusetzen háben (у чым-н an D);

выпраўля́ць недахо́пы die Mängel behében* [ábstellen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

варыя́нт

(фр. variant, ад лац. varians, -ntis = які змяняецца)

1) разнавіднасць, відазмяненне, адна з магчымых камбінацый чаго-н.;

2) адна з некалькіх рэдакцый якога-н. твора, афіцыйнага дакумента або іх часткі;

3) адна з магчымых камбінацый у шахматнай ці шашачнай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

варыя́цыя

(лац. variatio = змяненне)

1) відазмяненне другарадных элементаў чаго-н. пры захаванні асноўнага;

2) варыянт распрацоўкі або паўтарэння асноўнай музычнай тэмы;

3) мат. змяненне функцыі пры яе лінеарызацыі, для звычайных функцый супадае з дыферэнцыялам, адно з асноўных паняццяў варыяцыйнага злічэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гегелья́нства

[ад ням. G. Hegel = прозвішча ням. філосафа (1770—1831)]

філасофскае вучэнне Гегеля і яго паслядоўнікаў, паводле якога быццё тоеснае мысленню, але не суб’ектыўнаму, а абсалютнаму, што развіваецца дыялектычна (па трыядзе тэзіс — антытэзіс — сінтэз), у ходзе чаго складаецца ўся гісторыя Сусвету.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)