Verbum

entláufen

* vi (s) (D) збяга́ць, уцяка́ць (ад каго-н., чаго-н.)

die Gedánken ~ — ду́мкі разбяга́юцца

entlédigen

(sich) (G) высок. пазбаўля́цца (ад каго-н., чаго-н.); склада́ць з сябе́ (што-н.)

fréihalten

* аддз. vt

1) плаці́ць (за каго-н.); частава́ць

2) трыма́ць свабо́дным, не загаро́джваць (выезы́)

fréisprechen

* аддз. vt апра́ўдваць, прызна́ць невінава́тым

j-n von éiner Schuld ~ — прызна́ць каго́-н. невінава́тым

kírre

a разм. ручны́, рахма́ны (пра жывёл); ці́хі, спако́йны

j-n ~ máchen — уціхамі́рваць каго́-н.

kúscheln

(sich) разм.

1) уту́льна ўле́гчыся

2) (an j-n) прытулі́цца, прыгарну́цца (да каго-н.)

Schmähung

f -, -en ла́янка, знява́га, ганьбава́нне

gégen j-n ~en áusstoßen* — га́ньбіць, знеслаўля́ць каго́-н.

Schníppchen

◊ j-m ein ~ schlágen* — разм. ашука́ць каго́-н., зрабі́ць з кім-н. дрэ́нны жарт

stänkern

vi разм.

1) дрэ́нна па́хнуць, смярдзе́ць

2) учыня́ць зва́дкі (gegen A – супраць каго-н.)

verwöhnen

1.

vt пе́сціць, ба́лаваць (durсh A – каго-н. чым-н.)

2.

(sich) пе́сціцца, ба́лавацца