абяско́лерыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; заг. абясколеры; зак., каго-што.

1. Зрабіць бясколерным, зменшыць, аслабіць яркасць афарбоўкі. Абясколерыць тканіну, пражу.

2. перан. Пазбавіць яркіх індывідуальных асаблівасцей, зрабіць невыразным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак.

Выконваць пачаргова галоўную ролю ў картачнай гульні з банкам (у 2 знач.). У каго аказвалася старшая масць, той і садзіўся банкаваць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.

Разм. Уводзіць у зман, ашукваць. [Клямт] наогул не быў схільны марочыць сябе рознымі сумненнямі. Мележ.

•••

Марочыць галаву — збіваць з толку, абмацваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масажава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; незак., каго-што.

Тое, што і масіраваць ​1. Адна з .. [дзяўчат] масажавала ногі [міс Элен], другая старанна і ўмела паляпвала тонкімі пальчыкамі па друзлым твары. Ус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’іна́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм. Зрабіць інакшым; перайначыць. — Мы ў жыцці ўсё з’іначым, Не пазнаць краіны будзе; Смехам радасным, дзіцячым Усміхацца будуць людзі. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе і зму́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Трэннем, частым дакрананнем пашкодзіць скураны покрыў на чым‑н. Змуляць нагу. Змуліць каня цесным хамутом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жма́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Абл. Мяць, камячыць. У галаве боль, ломіць яе, крышыць. Не павярнуць вачэй. Нехта сцяў зубамі за пераноссе, цісне, жмакае... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заарыштава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і арыштаваць. — Не заводзься з імі [жаўнерамі]! — перасцерагла дзеда бабка Наста, — а то яшчэ заб’юць або заарыштуюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Надзець мечанае кальцо на лапку птушкі, на хвост рыбы з мэтай вывучэння шляхоў іх перамяшчэння і пад.; акальцаваць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зама́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Запэцкаць маслам, чым‑н. тлустым; зашмальцаваць. Замасліць вопратку. // Насыціць масламі, тлушчамі, змачыць воднай масленай эмульсіяй у працэсе апрацоўкі. Замасліць пражу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)