Verbum

абняду́жаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Страціць сілы, аслабець; захварэць. [Тоня:] — Без цябе абыдуцца. Паглядзі на сябе, які стаў... Абнядужаў зусім. Новікаў.

абрабі́цца, ‑раблюся, ‑робішся, ‑робіцца; зак.

Разм. Апэцкацца чым‑н. Абрабіцца ў муку. // Схадзіць пад сябе (звычайна пра дзяцей і хворых).

палясо́ўшчык, ‑а, м.

Лясны вартаўнік, ляснік. Ён [пан] запрасіў мельніка Барткевіча да сябе ў маёнтак і запрапанаваў яму службу палясоўшчыка. Бядуля.

паслабе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які паслабеў. Дзіўна паслабелымі рукамі схапіла [Ганна], прытуліла яе [Верачку], яшчэ цёплую, яшчэ нібы жывую, прытуліла да сябе. Мележ.

прахарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., каго-што.

Пракарміць каго‑н. [Хлопчык] наймаўся ў батракі, у грузчыкі, толькі б прахарчаваць сябе. «Маладосць».

раскла́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Шырокі, разложысты. Шандыбовіч пацягнуў сябе за раскладзістую рыжую бараду, спачатку за адну палавіну, потым за другую. Кулакоўскі.

самаправе́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Праверка ўласнымі сіламі самога сябе, сваёй працы, сваіх ведаў. Метады самаправеркі.

сацыя́л-здра́днік, ‑а, м.

Палітычны дзеяч, які называе сябе сацыялістам, а на самой справе здраджвае інтарэсам сацыялізма і рабочага класа.

скамаро́шнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Паводзіць сябе так, як скамарох; крыўляцца. [Людміла:] Сярожа! Пакінь скамарошнічаць, а то я пайду. Кучар.

шалёнасць, ‑і, ж.

Тое, што і шаленства (у 2 знач.). — Як? — ускінуўся Понтус, не стрымаўшы сябе і наліваючыся шалёнасцю. Карпаў.