прыгла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
1. Разгладзіўшы, зрабіць роўным, гладкім. [Заранік] заглянуў у люстэрка на сцяне, прыгладзіў ускалмачаныя валасы. Хадкевіч. [Ганна] прыгладзіла пасцель і паправіла накідку на падушках. Гартны.
2. перан. Разм. Зрабіць менш адчувальным, змякчыць, згладзіць. [Мірон Сцяпанавіч] падымаецца, каб падрыхтаваць сабе што-небудзь на вячэру, і спрабуе прыгладзіць усё выказанае жартам. Ракітны. // Падправіўшы, выраўняць, зрабіць адпаведным да прынятых норм (мову якога‑н. твора і пад.). Прыгладзіць стыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спрасці́ць, спрашчу, спросціш, спросціць; зак., што.
1. Зрабіць больш простым, менш складаным (звычайна склад, структуру). Спрасціць канструкцыю машыны. Спрасціць правапіс. Спрасціць тэхналагічны працэс вытворчасці.
2. Зрабіць больш лёгкім для ажыццяўлення, выкарыстання; аблегчыць. Спрасціць улік запасных частак. // Зрабіць больш даступным для разумення. Спрасціць умовы задачы.
3. Пазбавіць што‑н. глыбіні, багацця форм, зместу; сказіць. Сур’ёзныя ў жыцці людзей канфлікты, якія так шчыльна звязаны з гісторыяй народа,.. [пісьменнік] спрасціў. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Згару́сціць ’зрабіць абы-як’, ’прыдбаць з цяжкасцю’ (ТСБМ), ’зваліць у кучу’, ’сабраць’ (Янк. I, II, Жд. 3), згарушчыць ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, да згарнуць і грувасціць. Гл. гарнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
снизойти́ сов. (к кому-, чему-л.) книжн. ува́жыць (каго, што), адне́сціся пабла́жліва (да каго, да чаго), зрабі́ць ла́ску (каму);
снизойти́ к сла́бостям (кого-л.) пабла́жліва адне́сціся да сла́басцей (каго-небудзь);
снизойти́ к кому́-л. зрабі́ць ла́ску каму́-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
злачы́нства ср. преступле́ние; злодея́ние; злоде́йство;
зрабі́ць з. — соверши́ть преступле́ние (злодея́ние);
з. па слу́жбе — юр. преступле́ние по до́лжности;
◊ на ме́сцы з. — на ме́сте преступле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
заву́зіць, ‑вужу, ‑вузіш, ‑вузіць; зак., што.
Зрабіць вузей, чым трэба; звузіць. Завузіць сукенку ў таліі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.
Разм. Замуціць, зрабіць каламутным. Гусі закаламуцілі ваду ў лужыне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закіслі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Зрабіць кіслым або кіславатым, дабавіўшы кіслаты. Закісліць варыва рашчынай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Спец. Зрабіць вымярэнне чаго‑н. Замераць участак. Замераць выпрацоўку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́шкаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.
Разм. Навучыць строга паводзіць сябе, зрабіць дысцыплінаваным; вымуштраваць, выдрэсіраваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)