Verbum

ды́шаль, -шля, мн. -шлі, -шляў, м.

1. Тоўстая аглобля, якая прымацоўваецца да сярэдзіны пярэдняй восі пры парнай запрэжцы.

2. У плузе: жалезная выгнутая пласціна, да пярэдняга канца якой прымацоўваецца ворчык.

|| прым. ды́шлевы, -ая, -ае.

дыэле́ктрык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Рэчыва, цела, якое дрэнна праводзіць электрычны ток; неправаднік.

|| прым. дыэлектры́чны, -ая, -ае.

дыябе́т, -у, М -бе́це, м.

Назва шэрагу хвароб, выкліканых парушэннем абмену рэчываў.

○

Цукровы дыябет — хвароба, якая характарызуецца павелічэннем цукру ў крыві і мачы.

|| прым. дыябеты́чны, -ая, -ае.

дыябе́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Хворы на дыябет.

|| ж. дыябеты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

дыягана́ль¹, -ю, м.

Шчыльная баваўняная або шарсцяная тканіна з косымі рубчыкамі.

Купіць дыяганалю на паліто.

|| прым. дыягана́левы, -ая, -ае.

дыягана́ль², -і, мн. -і, -ей, ж.

У матэматыцы: прамая лінія, што злучае два несумежныя вуглы многавугольніка або дзве вяршыні шматгранніка, якія не ляжаць у адной плоскаці.

|| прым. дыягана́льны, -ая, -ае.

дыя́гназ, -у, мн. -ы, -аў, м.

Урачэбнае заключэнне аб характары і сутнасці хваробы, а таксама яе абазначэнне.

Паставіць д.

|| прым. дыягнасты́чны, -ая, -ае.

дыягнастава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Паставіць (ставіць) дыягназ.

Д. хваробу.

2. Устанавіць (устанаўліваць) тэхнічны стан машын, механізмаў.

|| наз. дыягнастава́нне, -я, н. і дыягно́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Дыягнаставанне хваробы.

Тэхнічная дыягностыка.

Спецыяліст па дыягностыцы.

дыягно́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які ўстанаўлівае дыягназ.

дыягно́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. гл. дыягнаставаць.

Ранняя д. захворвання.

Лабараторная д.

2. Галіна медыцыны аб метадах і прынцыпах вызначэння дыягназу.

|| прым. дыягнасты́чны, -ая, -ае.