плакіро́ўка, ‑і,
1. Тое, што і плакіраванне.
2. Верхні слой, абліцоўка плакіраваных прадметаў.
3. Дзёран, які высцілае плакіраваны ўчастак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плакіро́ўка, ‑і,
1. Тое, што і плакіраванне.
2. Верхні слой, абліцоўка плакіраваных прадметаў.
3. Дзёран, які высцілае плакіраваны ўчастак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць;
1. Доўга варачы, давесці да поўнай гатоўнасці.
2.
3. і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамыўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які прызначаны, служыць для прамывання, прамыўкі.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлі́вачны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рата́цыя, ‑і,
1. Ратацыйная друкарская машына.
2.
[Ад лац. rotatio — вярчэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэакты́ўнасць, ‑і,
1. Здольнасць выклікаць рэакцыю, быць рэактывам.
2. Здольнасць рэагаваць на знешнія раздражненні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́льнікавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да сальніка (у 1 знач.).
2. Які мае адносіны да сальніка (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаабучэ́нне, ‑я,
1. Набыццё ведаў або якіх‑н. навыкаў шляхам самастойных заняткаў без настаўніка, па-за школай.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаўзнікне́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сыраду́тны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)