Verbum

дыпло́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Студэнт, які выконвае дыпломную работу.

|| ж. дыпло́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

дыпло́мны, -ая, -ае.

1. гл. дыплом.

2. Выкананы для атрымання дыплома (у 1 знач.).

Д. праект.

Дыпломная работа.

дырыжа́бль, -я, мн. -і, -яў, м.

Паветраплавальны апарат, напоўнены газам, забяспечаны рухавіком з паветраным вінтом.

|| прым. дырыжа́блевы, -ая, -ае.

дырыжо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік калектыву выканаўцаў у аркестры, хоры.

|| прым. дырыжо́рскі, -ая, -ае.

дырыжы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., чым.

Кіраваць аркестрам або хорам пры выкананні музычнага твора.

|| наз. дырыжы́раванне, -я, н.

дырэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік прадпрыемства, якой-н. дзяржаўнай або навучальнай установы.

Д. фабрыкі.

Д. вучылішча.

Д. фірмы.

|| ж. дырэ́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. дырэ́ктарскі, -ая, -ае.

дырэктара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Калегія дырэктараў якога-н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.

дырэ́ктарыха, -і, ДМ -рысе, мн. -і, -рых, ж. (разм.).

Жонка дырэктара.

дырэкто́рыя, -і, ж. (гіст.).

Кіруючы орган у Францыі ў час Французскай буржуазнай рэвалюцыі 1795—1799 гг.

дырэкты́ва, -ы, мн. -ы, -ты́ў, ж.

Агульнае кіруючае ўказанне службовай асобы або вышэйшага органа ніжэйшаму, абавязковае для выканання.

|| прым. дырэкты́ўны, -ая, -ае.