Verbum

закалаці́ць¹, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што (разм.).

Прыгатаваць, падсыпаючы што-н. у вадкасць і размешваючы.

З. бражку.

|| незак. закало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

закалаці́ць², -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; зак.

Пачаць калаціць (у 1, 2, 5 і 6 знач.).

зака́лец, -льцу, м.

Сыры, недапечаны слой у хлебе каля ніжняй скарынкі.

◊

Мець закалец на каго (разм.) — затаіць злосць на каго-н.

закало́цца, -калю́ся, -ко́лешся, -ко́лецца; -калі́ся; зак.

Пракалоўшы сябе чым-н. вострым, пазбавіць жыцця.

З. кінжалам.

|| незак. зако́лвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

закало́ць¹, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.

1. гл. калоць¹.

2. што. Замацаваць, пракалоўшы чым-н. вострым, тонкім.

З. валасы шпількамі.

|| незак. зако́лваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

закало́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -ко́ле; зак.

Пачаць калоць¹ (у 1 знач.).

Закалола ў бок.

закалыха́цца, -ышу́ся, -ы́шашся, -ы́шацца; -ышы́ся; зак.

1. Пачаць калыхацца.

Закалыхаліся сцягі ў калонах.

2. Дайсці да дрымотнага стану.

Закалыхаўся ў машыне.

|| незак. закалы́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).

закалыха́ць, -ышу́, -ы́шаш, -ы́ша; -ышы́; -ыха́ны; зак., каго.

1. гл. калыхаць.

2. звычайна безас. Калыханнем выклікаць недамаганне, моташнасць.

Мяне закалыхала на катары.

|| незак. закалы́хваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

закальцава́ць гл. кальцаваць.

закама́ндаваць гл. камандаваць.