малако́ н Milch f -;

кі́слае малако́ Sáuermilch f, Díckmilch f;

згу́шчанае малако́ süße Kondénsmilch f -;

сухо́е малако́ Tróckenmilch f; Milchpulver n -s;

цэ́льнае малако́ Vóllmilch f;

разліўно́е малако́ óffene Milch;

касметы́чнае малако́ Gesíchtsmilch f (для твару); Körpermilch f (для цела), Lotión f -, -en i Lotions [´loʊʃəns];

◊ у яго́ яшчэ́ малако́ на губа́х не абсо́хла er ist noch nicht trócken hínter den Óhren;

апёкшыся на малацэ́, на ваду́ дзьмеш ́≅ gebránntes Kind fürchtet das Wásser

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безадва́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з апрацоўкай глебы, пры якой пласт не пераварочваецца. Безадвальнае ворыва.

2. Прызначаны для такой апрацоўкі глебы. Безадвальны плуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяста́нцыя, ‑і, ж.

Навукова-даследчая ўстанова, прызначаная для ўсебаковага стацыянарнага вывучэння раслін і жывёл у прыродных умовах і правядзення эксперыментальных даследаванняў; біялагічная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурдзю́к, ‑а, м.

Мяшок са скуры жывёлы для захоўвання і перавозкі віна і іншых вадкасцей. [Зульфія:] — Яму [Мухтэру] дужа некалі. Ён шые новы бурдзюк. Васілёнак.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамафо́н, ‑а, м.

Музычны апарат з рупарам для ўзнаўлення гукаў, запісаных на спецыяльных пласцінках. Дуня заводзіла хрыпаты грамафон, потым прымусіла спяваць Віктара. Колас.

[Ад гр. gramma — літара, запіс і phōnē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызнача́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для вызначэння чаго‑н. Вызначальныя рысы. Вызначальныя адзнакі.

2. Які сабою вызначае, абумоўлівае што‑н. Вызначальны момант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выклі́чнік, ‑а, м.

Нязменная часціна мовы, якая служыць для выказвання пачуццяў і валявых пабуджэнняў, напрыклад: ах, ох, ура, гэй і інш. Выклічнік «ой».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высыльны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Засуджаны на высылку; ссыльны. // Прызначаны для высылкі. Якой багатай была царская Расія на такія вось месцы, месцы высыльныя. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадацёк, ‑у, м.

Спец. Агульная назва для натуральных і штучных водных патокаў (рэк, каналаў і пад.), якія маюць свабодную водную паверхню; паток вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакза́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вакзала. Вакзальны будынак. Вакзальны кіёск. // Уласцівы вакзалу. Вакзальная сумятня характэрна звычайна для ўсіх чыгунак свету. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)