сцве́рдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Устанавіць, вызначыць на падставе абследавання.

Урач сцвердзіў запаленне лёгкіх.

2. Усвядоміць вартасць, значнасць сябе, сваёй асобы.

С. сваё «я».

3. Афіцыйна ўхваліць, прызнаць устаноўленым; пацвердзіць што-н.

С. дагавор подпісам.

|| незак. сцвярджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сцвярджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przejrzeć się

зак. w czym паглядзецца ў што; паглядзець на сябе;

przejrzeć się w lustrze — паглядзецца (паглядзець на сябе) у люстэрка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przeżyć się

przeży|ć się

зак. застарэць, стаць застарэлым, перажыць сябе;

poezja romantyczna już się ~ła — рамантычная паэзія ўжо перажыла сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Напопускі ’наўздагон’ (карэл., Сцяшк. Сл.). З на-, по- і пускаць, параўн. прыпусціць ’кінуцца бегчы’, рус. взапуски ’навыперадкі’ і інш., першапачаткова, відаць, ад папусціць ’уступіць, паддацца, даць сябе апярэдзіць’, словаўтварэнне як у наперагонкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нашы́пкацца ’набіцца, назбірацца’ (Ян.). Экспрэсіўнае ўтварэнне, суадноснае з нашыцца ’тс’, гл. шыцца ’лезці’, параўн. шып ’маленькі чарвячок, што водзіцца ў рэчцы, які будуе вакол сябе хатку’ (Сл. ПЗБ) і шыцік ’тс’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вале́нтнасць

(ад лац. valentia = сіла)

уласцівасць атама аднаго элемента далучаць да сябе пэўную колькасць атамаў другога элемента;

2) лінгв. здольнасць слоў спалучацца з пэўнымі іншымі словамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

атэстава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

1. Даць (даваць) водгук, характарыстыку. — Разумны! — з павагай атэстуе .. [Насця] парторга. Васілевіч.

2. Прысвоіць (прысвойваць) званне каму‑н. Кансерваторыю закончыў Агафон Па класу, як гаворыцца, вакала. — Выдатны барытон! — Камісія яго атэставала. Валасевіч.

•••

Атэставаць сябе — паказаць (паказваць) сябе з якога‑н. боку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыця́гваць

1. heránziehen* vt, herbéiziehen* vt; an sich zíehen* (да сябе);

прыця́гваць да адка́зу юрыд zur Verántwortung zíehen*;

прыця́гваць да сябе́ ўвагу die Áufmerksamkeit fésseln [auf sich zíehen*];

прыця́гваць каго-н на свой бок j-n auf séine Séite bríngen* [zíehen*];

2. (прывабліваць) ánziehen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ourselves

[,aʊərˈselvz]

pron. pl.

1) мы са́мі

We did it ourselves — Мы гэ́та зрабі́лі са́мі

2) сябе́, -ся

We didn’t neglect ourselves — Мы не занядба́лі сябе́

We hid ourselves — Мы схава́ліся

We washed ourselves — Мы памы́ліся

We came to ourselves — Мы апа́мяталіся

•

- We are not ourselves

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дакупа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Скончыць купацца.

2. Разм. Купаннем давесці сябе да непрыемных вынікаў. Дакупацца да дрыжыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)