Géltungsdrang

m -(e)s славалю́бства, ганарлі́васць, жада́нне паказа́ць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Héimarbeit

f -, -en самату́жны про́мысел, рабо́та (у сябе́) до́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Omnia fames dulcia facit praeter se ipsam

Голад, апрача самога сябе, усё робіць салодкім.

Голод, кроме самого себя, всё делает сладким.

Гл.: Anima esuriens...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

пасміха́цца (vor sich hin) láchen; verschmítzt láchen;

пасміха́цца пра сябе́ in sich hinéinlachen; sich (D) ins Fäustchen láchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сіраце́ць

1. verwáisen vi (s), zur Wáise wérden;

2. (адчуваць сябе самотным) sich verlássen fühlen; veréinsamen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вале́нтнасць

(ад лац. valentia = сіла)

уласцівасць атама аднаго элемента далучаць да сябе пэўную колькасць атамаў другога элемента;

2) лінгв. здольнасць слоў спалучацца з пэўнымі іншымі словамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

consecrate

[ˈkɑ:nsəkreɪt]

1.

v.t.

1) высьвяча́ць (царкву́, на сьвятара́)

2) асьвяча́ць, рабі́ць сьвя́тасьцю

3) прысьвяча́ць сябе́

2.

adj., Archaic

пасьве́чаны, вы́сьвечаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

magnetic

[mægˈnetɪk]

adj.

1) магні́тны

the magnetic needle of a compass — магні́тная стрэ́лка ко́мпаса

2) магнэты́чны; прыцяга́льны, які́ ва́біць да сябе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Qui se ipse laudat, cito derisorem invenit

Хто сам сябе хваліць, той хутка зробіцца пасмешышчам.

Кто сам себя хвалит, тот станет скоро посмешищем.

Гл.: Laus...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

заі́грываць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зайграць ​1.

заі́грываць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., з кім.

Разм.

1. Жартаўліва какетнічаць, заляцацца да каго‑н. Заігрываць з дзяўчатамі.

2. перан. Паддобрывацца да каго‑н., каб выклікаць да сябе прыхільнасць. — [Візэнер] нават заігрываў з насельніцтвам, хацеў паказаць сябе добрым і гуманным афіцэрам. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)