бо́жкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Стагнаць, бедаваць, плакаць, упамінаючы часта слова «божа». [Цётка] так божкала і ламала сабе рукі, што маці не вытрымлівала і бралася суцяшаць. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брыдкасло́ў, ‑слова, м.
Чалавек, які любіць ужываць брыдкія, нецэнзурныя словы. Зеляноў не выпрабоўваў, ён не шэф жандараў, ён проста зневажальнік, патаемны брыдкаслоў і аматар адвесці душу. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лагагры́ф, ‑а, м.
Род шарады або загадкі, для рашэння якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы перастаноўкаю або выкідваннем асобных складоў ці літар.
[Ад грэч. lógos — слова і griphos — загадка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ласка́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Ласкавы, пяшчотны, мілагучны. Ласкальныя мелодыі. Ласкальная ўсмешка.
2. У граматыцы — які ўносіць сваёй формай адценне ласкі ў значэнне слова. Памяншальна-ласкальныя суфіксы назоўнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філія́цыя, ‑і, ж.
1. Развіццё чаго‑н. у паслядоўнай сувязі, у прамой залежнасці ад папярэдняга. Філіяцыя ідэй. Філіяцыя значэння слова.
2. Спец. Набыццё грамадзянства ў выніку нараджэння.
[Фр. filiation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Considera quid dicas, non quid cogites
Сачы за тым, што гаворыш, а не за тым, што думаеш.
Следи за тем, что говоришь, а не за тем, что думаешь.
бел. Конь вырвецца ‒ здагоніш і зловіш, а слова вырвецца ‒ не зловіш. Слова, як птушка: выпусціў ‒ не вернеш. Кайся не кайся, выпусціў слаўцо ‒ не вернеш. Выказанага слова да губы не вернеш. Сказанае слова ніхто за хвост не зловіць.
рус. Кто много болтает, тот беду на себя накликает. Молвишь ‒ не воротишь. Слово выпустишь ‒ так и вилами не вытащишь. Слово не воробей: вылетит ‒ не поймаешь. Лучше споткнуться ногою, чем словом.
фр. Parole jetée prend sa volée (Сказанное слово ‒ улетает).
англ. Better the foot slip than the tongue (Лучше поскользнуться ногой, чем языком).
нем. Ein Wort, das dir entflogen, fängst du nicht mehr ein (Слово, улетевшее от тебя, не поймаешь больше).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
амі́н
(гр. amen, ад ст.-яўр. āmên)
заключнае слова хрысціянскіх малітваў, пропаведзей, якое азначае «так», «правільна».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэтэрмінаты́ў
(ад лац. determinare = вызначаць)
лінгв. старажытны элемент суфіксальнага тыпу, які цесна зросся з коранем слова.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
-логія
(гр. logos = слова; вучэнне)
другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «навука», «вучэнне», «веды».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ма́йна
[іт. (am)maina = убірай парусы]
слова са значэннем «апускай уніз!», уласцівае мове партовых грузчыкаў, будаўнікоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)