вікто́рыя, ‑і, ж.

1. Назвы сартоў некаторых агародных і садовых раслін (буракоў, клубніц і інш.).

2. Травяністая вадзяная трапічная расліна сямейства гарлачыкавых з вялікімі кветкамі і агромністым плаваючым лісцем.

[Ад лац. victoria — перамога.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размары́н, ‑у, м.

1. Вечназялёная духмяная расліна сямейства губакветных, з лісця і галін якога здабываецца эфірны алей.

2. Зімовы сорт яблыні з араматнымі салодкімі пладамі. // Яйцападобны плод гэтай яблыні.

[Лац. rosmarinus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

1. Мнагалетняя травяністая папаратнікавая расліна сямейства мнаганожкавых.

2. Наземная жывёліна класа членістаногіх з целам, падобным на чарвяка, і вялікай колькасцю ножак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіза́ліс, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства паслёнавых, плады якой выкарыстоўваюцца ў медыцыне, кандытарскай вытворчасці і кулінарыі. Сымонаву звяну быў даручаны фізаліс двух гатункаў: ягадны (сунічны) і звычайны (марынадны). Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытро́н, ‑у, м.

1. Вечназялёная субтрапічная цытрусавая расліна сямейства рутавых з буйнымі жоўтага ці аранжавага колеру пладамі, падобнымі на лімоны.

2. Плод гэтай расліны.

3. Сорт цукерак з памадкаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчэ́па, ‑ы, ж.

1. Чаранок высокагатунковага дрэва, які ўстаўляюць у расшчэплепую частку якой‑н. расліны для прышчэпкі.

2. Прышчэпленая расліна. Поруч са старымі яблынямі, грушамі раслі маладзенькія шчэпы. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матачнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Найбольшая ячэйка ў сотах, у якой выводзіцца пчаліная матка.

  2. Памяшканне для матак якога-н. віду свойскай жывёлы.

  3. Расліна, якая выкарыстоўваецца для вырошчвання новых раслін (спецыяльны тэрмін).

  4. Участак, дзе растуць насеннікі або саджанцы якіх-н. раслін (спецыяльны тэрмін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бульба назоўнік | жаночы род

  1. Аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых, а таксама клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна.

    • Найлепшае снеданне — б. з селядцом.

  2. Назва беларускага народнага танца.

|| прыметнік: бульбяны.

  • Б. крухмал.
  • Бульба ў мундзірах — звараная з лупінамі бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

каліва назоўнік | ніякі род

  1. Асобна ўзятая расліна, сцябліна, саломіна і пад.

    • К. пшаніцы.

  2. Самая малая колькасць чаго-н.

    • К. солі.

  3. у знач. прыслоўе: Крыху (размоўнае).

    • Да апошняга каліва (размоўнае) — усё, цалкам.
    • Ні каліва (размоўнае) — ніколькі, ані.

|| памяншальная форма: каліўца.

|| прыметнік: каліўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шафран назоўнік | мужчынскі род

  1. Паўднёвая травяністая расліна сямейства касачовых, а таксама рыльцы яе кветак, высушаныя і расцёртыя на парашок, якія выкарыстоўваюцца як вострая прыправа і фарбавальнік.

  2. Гатунак яблыкаў.

|| прыметнік: шафранавы і шафранны.

  • Шафранавы або шафранны колер (аранжава-жоўты з карычневым адценнем).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)