1. высокі, узнесены, узняты над іншымі прадметамі;
2.перан. узвышаны, высакародны;
3. пагардлівы, фанабэрысты, ганарлівы, напышлівы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
soar
[sɔr]
v.i.
1) высо́ка лята́ць, луна́ць; ляце́ць уго́ру
2) Figur. узно́сіцца; сяга́ць (пра амбі́цыі)
3) уздыма́цца, вы́сіцца (над навако́льлем)
4) пла́ўна ляце́ць (пра планёры, пту́шку)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
molehill
[ˈmoʊlhɪl]
n.
1) кратаві́на f. (земляны́ капе́ц над наро́ю крата́)
2) не́шта малава́жнае
to make a mountain (out) of a molehill — рабі́ць з му́хі слана́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
панава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.
1. Мець уладу над кім‑, чым‑н., уладарыць. Дні тры ў мястэчку панавалі белапалякі.Лынькоў.З гісторыі .. [Сярожка] цьмяна ўспамінаў, што некалькі вякоў там [у Мексіцы] панавалі іспанцы.Скрыпка.
2. Мець пераважнае распаўсюджанне; пераважаць. Зялёны колер розных адцен[ня]ў пануе тут над усім.В. Вольскі.Баявы настрой, які панаваў у пачатку сходу, хутка апаў, загаварылі пра дробязі, і то без запалу, абы не маўчаць.Хадкевіч.// Ахопліваць, запаўняць, напаўняць сабой усё. У лясным гушчары пануе спрадвечны змрок і цішыня.М. Ткачоў.Хлопцы маўчаць. Стоеная цішыня пануе некалькі хвілін.Навуменка.
3. Узвышацца над чым‑н. (пра горы, будынкі і пад.). Мы падымаемся на ўзвышша Бірса, якое пануе над усім наваколлем.В. Вольскі.[Дуб] уладна панаваў над шырокім прасцягам прысадзістага алешніку.Аляхновіч.
4. Быць галоўным у чым‑н., дзе‑н.; першынстваваць. То браў верх тоўсты.. голас, то панаваў галасок тоненькі.Бядуля.
5.Разм. Жыць у раскошы. У харомах прыгожых панавала сястра: клеці поўныя збожжа, а каморы — дабра.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Надчэ́кваць ’чакаць’ (мін., Жыв. сл.). Мясцовае ўтварэнне ад чакаць (відаць, пад уплывам польск.czekać ’тс’), аднак з на месцы а пад націскам можа адлюстроўваць дыялектную з’яву, параўн. штаны — шт§нікі і пад., і прэфікса над‑, які туі перадае «адценне малой меры», параўн. надкусваць і пад. (ESSJ SG, 1, 127).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дыяпі́р
(гр. diapeiro = пранізваю)
антыклінальная складка, утвораная ў выніку выдаўлівання пластычных асадачных горных парод больш цвёрдай тоўшчай, што ляжала над імі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
медыта́цыя
(лац. meditatio)
1) роздум, самапаглыбленне;
2) форма філасофскай лірыкі, у якой паэт выкладвае свае роздумы над праблемамі жыцця і смерці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прэла́т
(ст.-польск. prełat, ад лац. praelatus = пастаўлены над кім-н.)
вышэйшая духоўная асоба (епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
смог
(англ. smog, ад smoke = дым + fog = імгла)
сумесь дыму і пылу з туманам, якая ўтварае завесу над буйнымі прамысловымі гарадамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
суперві́зар
(англ. supervisor, ад лац. super = зверху, над + visere = бачыць)
кіруючая праграма, прызначаная для арганізацыі шматпраграмнага рэжыму работы электронна-вылічальнай машыны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)