handler [ˈhændlə] n.

1. дрэсіро́ўшчык, утаймава́льнік;

dog handler кіно́лаг (супрацоўнік паліцыі, пад камандай якога знаходзіцца спецыяльна трэніраваны сабака)

2. но́счык; насі́льшчык;

He called a luggage handler. Ён паклікаў насільшчыка.

3. арганіза́тар, дара́дчык;

the deputy’s campaign handler арганіза́тар перадвы́барнай кампа́ніі дэпута́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абалона, ‑ы, ж.

1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою. З захаду.. [зямельны масіў] быў акаймаваны вузкай, у хмызняках, рачулкай, з поўначы — лесам, з поўдня — прылеснай балоцістай абалонай. Хадкевіч.

2. Слой драўніны сасны, што знаходзіцца паміж стрыжнем і карою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагрудны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для таго, каб насіць на грудзях; змешчаны на грудзях. Нагрудны значок. Нагрудны перадатчык. ▪ Старшы лейтэнант выняў з нагруднай кішэні камбінезона ручны гадзіннік, зірнуў. Мележ.

2. Які знаходзіцца на грудзях. Нагрудныя мышцы. Нагрудныя плаўнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нары, ‑аў; адз. няма.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй. У палатцы паабапал праходу былі зроблены суцэльныя нары. Пальчэўскі. На двух’ярусных нарах ўзвышаліся туга пабітыя сеннікі, засланым байкавымі коўдрамі. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насавы, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да носа (у 1, 2 знач.). Насавыя адтуліны. Насавыя косці. Насавая частка катэра.

2. Які выгаворваецца ў нос. Насавыя гукі.

3. Які знаходзіцца на носе судна, самалёта і інш. Насавыя гарматы крэйсера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкідыш, ‑а, м.

Дзіця, якое падкінута чужым людзям. Усынавіць падкідыша. // Пра птушак. Зязюля даволі буйная птушка, а выседжваюць яе яйкі часцей за ўсё дробныя птушкі — пеначкі, пліскі, малінаўкі. Калі з яек вылупліваюцца птушаняты, сярод іх знаходзіцца і падкідыш. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячорны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пячоры. Пячорнае скляпенне. Пячорная цемра. // Які жыве ў пячоры. Пячорныя жывёлы. // Які знаходзіцца ў пячоры. Пячорнае возера.

2. Які адносіцца да перыяду, калі людзі жылі ў пячорах. Пячорны чалавек. Пячорны перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаралізаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спаралізаваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане паралічу. Як толькі стаў вяртацца зрок і пачалі варушыцца пальцы на спаралізаванай руцэ, .. [Чорны] зноў узяўся за пяро і вярнуўся да творчасці. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obfitować

obfit|ować

незак. знаходзіцца ў вялікай колькасці; быць багатым чым (на што);

lasy ~ują w grzyby — лясы багатыя грыбамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

супрацьле́глы

1. (які знаходзіцца насупраць) gegenüberliegend;

супрацьле́глы бе́раг das gegenüberliegende Úfer, das ándere Úfer;

супрацьле́глыя по́люсы фіз entgégengesetzte Pole;

у супрацьле́глым напра́мку in entgégengesetzter Ríchtung;

2. (пра думку і г. д) entgégengesetzt, gégensätzlich, gégenteilig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)