bodily

[ˈbɑ:dəli]

1.

adj.

1) цяле́сны, фізы́чны

bodily pain — фізы́чны боль

bodily strength — фізы́чная сі́ла

2) цяле́сны, матэрыя́льны

our bodily life — існава́ньне, жыцьцё на́шага це́ла, на́шае фізы́чнае існава́ньне

2.

adv.

1) асабі́ста, ва ўла́снай асо́бе

He came bodily — Ён прыйшо́ў асабі́ста

2) пагало́ўна; усе́ ра́зам; як адзі́н

The audience rose bodily — Гледачы́ ўсе́ ўста́лі, як адзі́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плюс м

1. Plus n -, -, Plúszeichen n -s, -;

адзі́н плюс два eins plus zwei;

2. (перавага) Vórteil m -s, -e, Plus n;

плюсы́ і мі́нусы Vór- und Náchteile

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

упа́свіць

1. (змагчы пасвіць) wéiden [hüten] können*;

пасту́х не упа́свіць каро́ў адзі́н der Hirt kann die Kühe nicht alléin hüten;

2. (адкарміць на падножным корме) mästen vt, áuffüttern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мно́гія разм

1. víele;

у мно́гіх дачыне́ннях in víeler(lei) Hínsicht, in máncher Bezíehung;

2. у знач наз мн Víele; víele Ménschen [Léute];

адзі́н з мно́гіх éiner von víelen [Víelen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Згра́я ’група сабак, ваўкоў’ > ’банда’. Укр. згра́я ’тс’, польск. zgraja ’натоўп; зграя’. Відаць, бел., укр. < польск., дзе, магчыма, ад zgrać się ’дапасавацца, дастасавацца адзін да аднаго для музыкальнага ці наогул тэатральнага выступлення, спартыўнай гульні’ з суфіксам ‑j‑а. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

контраге́нт

(лац. contrahens, -ntis = які дамаўляецца)

кожны з двух бакоў (асоба або ўстанова) у дагаворы ў адносінах адзін да другога.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

зліпа́цца, ‑аецца; незак.

1. Злучацца адзін з адным, прыліпаць адзін да аднаго. Лісты паперы зліпаюцца. □ Валасы [Сцяпана] .. былі вільготныя і зліпаліся, ад усяго цела ішла пара. Чарнышэвіч.

2. Закрывацца, заплюшчвацца ад вялікага жадання спаць (пра вочы, павекі). [Сцёпку] так моцна захацелася спаць, што вочы яго пачалі зліпацца самі. Колас. Віктар раз-пораз з натугай расплюшчваў вочы: павекі зліпаліся, былі цяжкія і непаслухмяныя. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навіга́цыя, ‑і, ж.

1. Суднаходства, мараплаванне.

2. Перыяд года, калі па мясцовых кліматычных умовах магчыма суднаходства. На рацэ яшчэ не закрылася навігацыя, адзін за адным ішлі катэры, цягнучы на буксірах гружаныя баржы. Лупсякоў.

3. Адзін з асноўных раздзелаў навукі аб суднаваджэнні, які вывучае метады прагназавання руху, вызначэння месца знаходжання карабля. Практычная навігацыя. Падручнік па навігацыі.

•••

Паветраная навігацыя — тое, што і аэранавігацыя.

[Лац. navigatio — суднаходства, мараплаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненасы́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога цяжка накарміць; пражэрлівы. Ненасытны звер.

2. перан. Які не можа здаволіцца дасягнутым, тым, што мае; прагны. Я быў ненасытны ў сваёй творчасці і захапляўся адначасова стварэннем у адной п’есе некалькіх характараў, не падобных адзін на аднаго і процілеглых адзін аднаму. Сяргейчык. Багацелі год ад году Ненасытныя паны, Бо схавалі ад народа Шчасце з Праўдаю яны. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпо́мніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Прыйсці на памяць, успомніцца. Прафесару прыпомніўся адзін са шматлікіх завулкаў вялікага горада. Галавач. І чамусьці прыпомнілася Ірыне — так, толькі на адзін няўлоўны міг, — як некалі перасаджваў гэтую ігрушу яе Якаў. Даніленка.

2. Разм. Не забыцца, не даравацца; быць пастаўленым у віну. Цяпер усе яго грахі прыпомніліся яму, і яго зноў сталі цягаць і калоціць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)