Verbum

зазыва́ць гл. зазваць.

зазыўны́, -а́я, -о́е.

Які зазывае, гучыць як заклік.

Зазыўныя гукі трубы.

зазява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Загледзецца па баках і не ўбачыць чаго-н. іншага.

З. на вітрыны.

зазямлі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зе́мліцца; зак. (спец.).

Злучыцца з зямлёй (пра электрычны ланцуг).

|| незак. зазямля́цца, -я́ецца.

зазямлі́ць, -зямлю́, -зе́мліш, -зе́мліць; -зе́млены; зак., што (спец.).

Злучыць (электрычны ланцуг) з зямлёй.

З. антэну.

|| незак. зазямля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. зазямле́нне, -я, н.

заі́грываць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. зайграць¹.

2. з кім. Жартаўліва какетнічаць, заляцацца да каго-н. (разм.).

З. з дзяўчатамі.

3. перан., з кім. Паддобрывацца да каго-н., каб выклікаць да сябе прыхільнасць (разм.).

Дыктатар заігрывае з народам.

заі́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -іцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -аў.

Той, хто заікаецца (у 1 знач.).

заіка́нне, -я, н.

1. гл. заікацца.

2. Загана ў маўленні — паўтарэнне адных і тых жа гукаў, складоў з-за сутаргавых скарачэнняў мышцаў гартані.

заіка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Гаварыць з цяжкасцямі, мімаволі паўтараць адны і тыя ж гукі, склады.

2. перан., пра каго-што, аб кім-чым і са злуч. «што». Упамінаць мімаходзь, асцярожна, намёкамі (разм.).

Яна пра доўг і не заікаецца.

|| зак. заікну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

|| наз. заіка́нне, -я, н. (да 1 знач).

заі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

У мінулым: зямельны ўчастак, заняты па праву першага валодання, звычайна ўдалечыні ад іншых ворных зямель; цяпер на Урале і ў Сібіры — назва некаторых невялікіх адцаленых пасяленняў (земляробчых, паляўнічых, рыбалавецкіх).