Verbum

гарну́цца

1. (туліцца, лашчыцца) sich ánschmiegen (да каго-н an A);

2. (мець схільнасць да чаго-н) néigen vi (zu D); sich begéistern (für A)

далічы́цца (каго-н, чаго-н) звычайна ўжываецца з адмоўем:

не далічы́цца nicht álle Pérsonen [Gégenstände і г. д.] entdécken [fínden*], die gezählt wérden; nicht vóllzählig sein

падбі́цца

1. (натаміць ногі) sich (D) die Füße wund láufen*;

2. разм (падлізацца) sich éinschmeicheln (да каго-н bei D); sich (D) das Vertráuen erschléichen*

падме́ньваць

1. (тайна) unterschíeben* vt;

2. (часова замяніць каго-н) áblösen vt; éinspríngen* vi (s) (für A) (разм);

цябе́ бы́ццам падмяні́лі du bist wie áusgetauscht

памякчэ́ць

1. weich wérden;

2. перан sich míldern, náchlassen* vi;

маро́з памякчэ́ў der Frost lieβ nach;

3. (пра каго-н) sich erwéichen lássen*; náchgeben* vi

пасярэ́дніцтва н эк, паліт, тс перан

1. Vermíttlung f -, Vermíttlungsschaft f -;

пры пасярэ́дніцтве каго-н durch Vermíttlung von (D);

2. (спрыянне да прымірэння) Schlíchtung f -

утрыма́нне​^I н:

быць на утрыма́нні у каго-н von j-m unterhálten wérden;

на чыі́м утрыма́нні? (пытанне ў анкеце) Únterhaltspflichtige (sub) m -n, -n

ці́снуцца

1. sich drücken (да каго-н, чаго-н an A); sich schmíegen, sich ánschmiegen (an A);

2. (рухацца куды-н штурхаючыся) sich (vórwärts) drängen

чу́біць разм záusen vt; zérren vt, zíehen* vt; an den Háaren zíehen*;

◊ хто каго́ лю́біць, той таго́ й чу́біць ≅ was sich liebt, das neckt sich

кіпцю́р м, Králle f -, -n, Kláue f -, -n;

паказа́ць (свае́) кіпцю́ры́ séine Krállen zéigen;

трыма́ць каго-н у кіпцю́ра́х j-n unter séiner Fúchtel [in der Hand] háben