паліспа́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Грузападымальны механізм з камбінацыі рухомых і нерухомых блокаў, які дае выйгрыш ў сіле і скорасці пры падыманні і перамяшчэнні грузаў.

[Грэч. polýspaston, ад polý — многа і spaō — цягну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патагене́з, ‑у, м.

Спец. Паслядоўнасць узнікнення і развіцця ў арганізме якога‑н. паталагічнага працэсу ці хваробы ў цэлым, а таксама раздзел паталогіі, які вывучае гэты працэс.

[Ад грэч. páthos — хвароба і genesis — паходжанне, нараджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец.

1. Шклопадобная вулканічная парода, якая выкарыстоўваецца як будаўнічы і ізаляцыйны матэрыял.

2. Адна са структурных частак жалезавугляродзістых сплаваў (сталі, чыгуну).

[Фр. perlite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піцыка́та,

Спец.

1. прысл. Шчыпком, пальцам, а не смычком (пра ігру на смычковым музычным інструменце).

2. нескл., н. Музычны твор, які разлічаны на выкананне такім спосабам.

[Іт. pizzicato.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праграмі́раванне, ‑я, н.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. праграміраваць.

2. Раздзел прыкладной матэматыкі, які вывучае і распрацоўвае метады і сродкі складання праграм для вылічальных машын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракалібрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Спец.

1. Надаць патрэбны калібр; вымераць, праверыць калібр чаго‑н. Пракалібраваць патроны.

2. Нанесці або праверыць шкалу дзяленняў. Пракалібраваць кінаплёнку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэбо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Кругавы выступ па краі кола, шківа і пад., які прадухіляе сход кола з рэйкі, рэменя са шківа і пад.

[Фр. rebord.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаразвіццё, ‑я, н.

1. Разумовае, фізічнае развіццё чалавека шляхам самастойных заняткаў, практыкаванняў.

2. Спец. Развіццё, выкліканае сілай унутраных прычын незалежна ад знешніх фактараў; самарух. Самаразвіццё матэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сма́льта, ‑ы, ДМ ‑льце, ж.

Спец. Непразрыстае каляровае шкло, якое выкарыстоўваецца для мазаічных работ. Варыць смальту. // зб. Кубікі, пласцінкі з гэтага шкла. Карціна са смальты.

[Ад іт. smalto — эмаль, глазура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) таксацыю (у 1 знач.) чаго‑н.; вылічыць (вылічаць) плату за што‑н. Таксаваць заработную плату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)