Verbum

лячы́цца sich kuríeren, sich behándeln (самастойна gégen A); sich (ärztlich) behándeln lássen*; (ад чаго-н.);

лячы́цца ў каго-н. von j-m behándelt wérden, bei j-m in Behándlung sein

па́сак м.

1. разм. (рэмень) Ríemen m -s, -, Gürtel m -s, -;

2. (вузкі кавалак чаго-н.) ein lánges schmáles Stück, Stréifen m -s, -;

3. (частка конскай збруі) Übersattler m -s, -

скрыва́цца разм.

1. гл. схавацца;

2. (быць уцекачом) flíehen* vi (s) (ад чаго-н. von D, vor D); sich aus dem Stáube máchen, sich davónschleichen*;

3. (знікнуць) verschwínden* vi (s)

ва́рты (дастойны чаго-н.) wert, würdig;

ва́рты ўва́гі bemérkenswert;

ніку́ды [нічо́га] не ва́рты nichts [kéinen Deut] wert (пра рэчы); nichts táugen (пра чалавека);

◊

апу́ха не ва́рта кажу́ха die Sáche lohnt der Mühe nicht

адкруці́цца, адкру́чвацца

1. (адшрубавацца) sich ábdrehen, sich lósdrehen; sich ábschrauben, sich lósschrauben;

2. разм. (адчапіцца, адкараскацца ад чаго-н.) sich (D) etw. vom Hálse scháffen; sich von [vor] etw. (D) drücken

заключа́цца канц. (быць сутнасцю чаго-н.) bestéhen* vi (у чым-н. in D);

спра́ва заключа́ецца ў тым… es geht um…, es hándelt sich darúm…; es kommt daráuf an…; гл. палягаць

зжыва́ць, зжыць

1. (загубіць) j-n únter die Érde bríngen*; j-n ins Jénseits befördern;

◊

зжыва́ць сябе́ sich überlében, verálten vi;

2. (пазбавіцца ад чаго-н.) beséitigen vt, überwínden* vt

зме́сці

1. wégfegen аддз. vt, ábfegen vt;

зме́сці пыл з чаго-н. etw. ábstauben;

2. (у гурбу) zusámmenfegen etw.;

◊

зме́сці з тва́ру зямлі́ dem Érdboden gleich máchen, vom Érdboden tílgen