Кы́ць-кыць1 ’ціп-ціп (да курэй)’ (Сл. паўн.-зах.). Падзыванне для курэй тэрытарыяльна вельмі абмежаванае (параўн. ДАБМ, 307).

Кыць-кыць2 ’падзыванне для катоў’ (З нар. сл., Нар. лекс., Дразд.). Гл. кіці-кіці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Ласі́цы, ласыцы, ласыцэ, ласымі ’марозныя ўзоры на войнах’ (Сіг., Нар. лекс., З нар. сл., Шатал.), ’дробныя кавалачкі лёду пры замярзанні вады, шарош’ (Шатал.). Семантычны перанос паводле падабенства з ласіцах (Вярэніч, БЛ, 13, 67–68).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Масія́ш, мъсья́ш ’антыхрыст, які з’явіцца перад страшным судом, ілжэзбавіцель’ (Мядзв.; полац., Нар. лекс.), ’звадыяш’ (в.-дзв., Шатал.), ’вялікі хлус, прайдзісвет’, ’гарэза’ (міёр., З нар. сл.). Праз польск. Mesjasz з с.-лац. Messias ’месія, збавіцель’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пэ́нснуць ’стукнуць, ударыць, пляснуць’ (Скарбы; шчуч., З нар. сл.), тыцнуць ’тс’ (любч., Нар. словатв.). “Глухі” варыянт імітатыўнага дзеяслова бэнцнуць ’тс’ (гл.), параўн. форму без назалізацыі (сведчанне запазычанасці з польск. bęcnąć ’тс’) — пэцнуць ’тс’ (Цых.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́чман ’старшы ротман у плытагонаў’ (Нар. сл.), ’плытагон’ (Сцяшк. МГ), рэ́цьман ’брыгадзір плытніцкай брыгады’ (З нар. сл.), рэ́ксман ’старшы сярод плытагонаў’ (Скарбы). Гэтыя формы суадносяцца з рака, рэчка пад уплывам народнай этымалогіі. Гл. ротман.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вапшчэ ’наогул’ (З нар. сл.). З рус. вообще.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́селкы ’почапкі’ (брэсц., З нар. сл.). Гл. вусялка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Канюкі́ ’канькі’ (пін., Нар. лекс.). Да канёк (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Квох ’пра квактанне, стогн’ (Нар. лекс.). Гл. квок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Квыта́сты ’квяцісты’ (З нар. сл.). Гл. квет, кветка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)