змага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Перамагаць (звычайна ў барацьбе). Родная зямелька Ворагаў змагала... Цяпер волі зорка Над ёй [заззяла]. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загараджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць загародай ад чаго‑н., перашкодай чаму‑н. Загараджальны агонь. Загараджальны атрад. □ Над горадам віселі загараджальныя аэрастаты. Сяргейчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́тухна, ‑ы, ж.

Разм. Ласкавы зварот да дзіцяці. [Вулька] .. над самай галавой пачула знаёмы голас: — Дзетухна мая, што гэта нясеш ты такое? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дурні́чнік, ‑у, м., зб.

Разм. Сцёблы дурніц. Брусніц на пагорку, яшчэ зеленаватых, — што насыпана. Над імі — высокі дурнічнік, увесь у ягадах. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лупцаваць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Моцна пабіць, адлупіць. [Мар’я:] — Малыя дзеці жартачкі над ім [дзядзькам] строяць, пужаюць з рагаткі. Аднаго злавіла — вылупцавала. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэва́нш, ‑у, м.

Адплата за паражэнне, няўдачу, пройгрыш і пад., а таксама барацьба з мэтай узяць верх над ранейшым пераможцам. Узяць рэванш.

[Фр. revanche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узві́жанне, ‑я, н.

Уст. Хрысціянскае свята, звязанае з міфам, паводле якога над натоўпам веруючых аднойчы ўзнік крыж, на якім быў распяты Хрыстос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хво́йнік, ‑у, м.

Хваёвы лес. Угары над хвойнікам зялёным Снуюцца пчолкі з ціхім звонам. Колас. Узняўся хвойнік малады Сцяной густога бору. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyniosły

1. высокі, узнесены, узняты над іншымі прадметамі;

2. перан. узвышаны, высакародны;

3. пагардлівы, фанабэрысты, ганарлівы, напышлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

soar

[sɔr]

v.i.

1) высо́ка лята́ць, луна́ць; ляце́ць уго́ру

2) Figur. узно́сіцца; сяга́ць (пра амбі́цыі)

3) уздыма́цца, вы́сіцца (над навако́льлем)

4) пла́ўна ляце́ць (пра планёры, пту́шку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)