Verbum

засвая́льнасць, -і, ж.

Здольнасць засвойвацца арганізмам або свядомаспю.

Добрая з. праграмы вучнямі.

Высокая з. кармоў.

адзінанача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая кіруецца прынцыпам адзінаначалля або мае права адзінаначалля.

правінава́ціцца, -ва́чуся, -ва́цішся, -ва́ціцца; зак., у чым або чым перад кім.

Тое, што і правініцца.

прыту́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; аднакр.

Тупнуць, стукнуць нагой аб падлогу або зямлю.

П. ботамі.

пры́цемкам, прысл.

У час прыцемку, на змярканні або на світанні.

Выехаць у дарогу яшчэ п.

разгрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

Грызці, разрываючы або раздрабняючы зубамі што-н. цвёрдае, моцнае.

размары́цца, -мару́ся, -мо́рышся, -мо́рыцца; зак. (разм.).

Знемагчыся (ад спёкі, духаты або стомы).

Р. на сонцы.

разнаві́днасць, -і, ж.

Прадмет або з’ява, якая ўяўляе сабой відазмяненне асноўнага віду, катэгорыі.

Р. пшаніцы.

словасклада́нне, -я, н.

У словаўтварэнні: спосаб утварэння новых слоў шляхам злучэння дзвюх або некалькіх асноў.

смугле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца смуглым або больш смуглым.

|| зак. пасмугле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.