рэтрагра́д

(лац. retrogradus = які ідзе назад)

чалавек з адсталымі поглядамі, праціўнік прагрэсу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

schnéien

vimp

es schneit — ідзе́ снег

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лі́дар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто ідзе першым у якой-н. справе, спартыўным спаборніцтве і інш.

Л. турніру.

2. Кіраўнік палітычнай партыі, грамадска-палітычнай арганізацыі і пад.

Палітычныя лідары.

|| прым. лі́дарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

compare​1 [kəmˈpeə] n. lit. параўна́нне

♦

beyond/without compare lit. (ні) ў (яко́е) параўна́нне не ідзе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

leak​2 [li:k] v. працяка́ць, цячы́;

Тhe roof leaks when it rains. Дах працякае, калі ідзе дождж.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нутраны́, -а́я, -о́е.

1. гл. нутро.

2. перан. Які ідзе як бы з нутра, з сярэдзіны; глухі.

Н. голас.

Н. смех.

3. Змешчаны ўнутры чаго-н., на ўнутраным баку чаго-н. (разм.).

Нутраная кішэня паліто.

Н. замок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супрацьле́глы, -ая, -ае.

1. Размешчаны насупраць; які ідзе, вядзе ў адваротным кірунку.

С. бераг ракі.

2. Які карэнным чынам адрозніваецца ад чаго-н., не сумяшчальны з чым-н.

Супрацьлеглыя паняцці.

|| наз. супрацьле́гласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ухі́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Нахіленая пакатая паверхня, схіл.

Цягнік ідзе пад у.

2. перан. Пэўны напрамак дзейнасці, інтарэсаў, спецыялізацыі.

Школа з мастацкім ухілам.

3. перан. Адхіленне, адыход ад асноўнай лініі ў поглядах, палітыцы.

Правы ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагаро́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які ідзе на будаўніцтва перагародак. Перагародачныя пліты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вясна́, -ы́, мн. вёсны і (з ліч. 2, 3, 4) вясны́, вёсен і вёснаў, ж.

Пара года, якая ідзе за зімой.

Ранняя в.

В. жыцця (перан.: пра маладосць).

|| прым. веснавы́, -а́я, -о́е, вясно́вы, -ая, -ае і вясе́нні, -яя, -яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)