Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мо́дус, ‑а, м.
1. У логіцы — разнавіднасць сілагізму.
2. У філасофіі 17–18 стст. — мінучы стан або мінучая ўласцівасць матэрыі.
3.Кніжн. Спосаб чаго‑н. Модус пагаднення. Модус прадстаўніцтва.
•••
Модус вівендзі — умовы, якія робяць магчымым хоць часовае пагадненне паміж двума варожымі бакамі (лац. modus vivendi — спосаб існавання, жыцця).
[Лац. modus — мера; спосаб; від.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АДЛУЧЭ́ННЕад царквы,
выключэнне з рэлігійнай абшчыны асоб за тое, што адмаўляюць Бога, не шануюць Маці Божую, святыя абразы. Выкарыстоўваецца як мера царк. пакарання ў праваслаўі, каталіцызме, іудаізме і некаторых інш. рэлігіях. Кананічнае права адрознівала вялікае адлучэнне, урачыстае (анафема) і малое (часовае, якое «вылечвае»). У сучасных умовах назіраюцца тэндэнцыі да адмаўлення ад такога пакарання.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
субарэ́нда
(ад суб- + арэнда)
дагавор, паводле якога арандатар перадае арандаваную ім маёмасць або яе частку ў часовае карыстанне іншай асобе за пэўную плату.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ша́нец
(польск. szaniec, ад ням. Schanze)
часовае палявое ўмацаванне з вала і рова, якое выкарыстоўвалася ў арміях еўрапейскіх краін у 17—19 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
затры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.
1.Дзеяннепаводледзеясл. затрымліваць — затрымаць (у 1, 2 знач.).
2.Рмн.‑мак. Зацяжка, замінка ў чым‑н., часовае спыненне чаго‑н. Цягнік ішоў з затрымкамі. То ішоў на ўсю хуткасць, то падоўгу стаяў на адным месцы.Няхай.Паведамленне было дастаўлена з затрымкай.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pobyt, ~u
м. знаходжанне; пражыванне;
miejsce ~u — месца знаходжання;
pobyt stały (tymczasowy) — сталае (часовае) знаходжанне (пражыванне)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
затры́мкаж. (перашкода) Störung f -, -en; Verzögerung f -, -en (у часе); Stóckung f -, -en (запінка); Áufschub m -(e)s -schübe (часовае спыненне); гл. затрымліваць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пасто́й ’часовы начлег, раскватараванне вайскоўцаў у прыватных дамах’, ’прыпынак для адпачынку, сну’ (ТСБМ, Інстр. III), ’пастаўнік’ (астрав., ДАБМ, 784; беласт., Сл. ПЗБ). Укр.пості́й, рус.посто́й, ст.-рус.постой ’часовае пражыванне’ (XVI ст.), польск.postój ’тс’, в.-луж.postoj ’поза, манера’, ’пункт гледжання, адносіны’, чэш., славац.postoj ’тс’. Паўн.-славянскае postojь. Да па‑стаяць < стая́ць (гл.).