бясшу́мны, ‑ая, ‑ае.

Які не робіць шуму. Бясшумны трамвай. // Не напоўнены шумам; ціхі. Бясшумная ноч. Бясшумныя крокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціхаве́йны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Ціхі, слабы (пра вецер). Ціхавейны, цёплы ветрык Прылятае к нам з палёў. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фартэпія́на

(іт. fortepiano, ад forte = гучны + piano = ціхі)

струнны ўдарна-клавішны музычны інструмент, разнавіднасці ф. — раяль і піяніна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́шапак, ‑пку, м.

Разм.

1. Тое, што і шэпт. Ціхі пошапак і пошум стаялі да таго часу, пакуль за чырвоным сталом не паявіўся дырэктар. Сабаленка. Палкоўнік пераходзіць на зусім ціхі пошапак. Кавалёў.

2. у знач. прысл. по́шапкам. Разм. Шэптам. Мы гаварылі, як змову вялі, пошапкам. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесніко́ў, ‑ова.

Які належыць лесніку. Між глыбокіх снягоў, Дзе лес глуха шуміць, Ціхі дом леснікоў Адзінока стаіць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klösterlich

a манасты́рскі, кля́штарны; перан. адасо́блены, ці́хі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tranquil

[ˈtrænkwɪl]

adj.

спако́йны, мі́рны, ці́хі; духо́ва спако́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

undisturbed

[,ʌndɪsˈtɜ:rbd]

adj.

непару́шаны, спако́йны, заці́шны, ці́хі; бестурбо́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Маргазіць (безас.) ’імжэць’ (в.-дзв., Анім.). Балтызм. Параўн. лат. mārga ’тс’, mirdzinât ’ісці (пра ціхі дождж)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заварушы́ць, ‑рушу, ‑рушылі, ‑рушыць; зак., што або чым.

Пачаць варушыць. // Варухнуць, зварухнуць. Заварушыць пальцамі. □ Ціхі ветрык заварушыў кусты. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)