праплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Плюхацца некаторы час. Праплюхацца ў вадзе цэлы дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прочини́ть сов. (переводится конструкциями с глаголами несовершенного вида) (чинить какое-то время) пра́віць (цэ́лы дзень і да таго́ падо́бнае), рамантава́ць (цэ́лы дзень і да таго́ падо́бнае); (накладывать заплаты) прала́таць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

unabridged

[,ʌnəˈbrɪdʒd]

adj.

не скаро́чаны, цэ́лы

an unabridged book — нескаро́чаная кні́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тата́льны

(фр. total, ад лац. totus = увесь, цэлы)

усёабдымны, усеагульны (напр. т-ая мабілізацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

альтэра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Павышэнне або паніжэнне гуку на паўтона або на цэлы тон.

[Ад лац. alteratio — змяненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прако́ўзацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Коўзацца некаторы час. Пракоўзацца на каньках цэлы дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамарынава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак.

1. што. Правесці які-н. час, марынуючы што-н.

Паўдня прамарынавала грыбы.

2. перан., каго-што. Знарок затрымаць на які-н. час, адкладваючы рашэнне, выкананне чаго-н. (разм., неадабр.).

П. справу цэлы месяц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эпапе́я, -і, мн. -і, -пе́й, ж.

1. Вялікі твор эпічнага жанру, у якім апісваюцца значныя гістарычныя падзеі.

Э.

Івана Мележа «Людзі на балоце».

2. перан. Буйная, значная падзея, якая ахоплівае цэлы гістарычны перыяд.

Э.

Вялікай Айчыннай вайны.

|| прым. эпапе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

nietknięty

1. некрануты; незачэплены; нязрушаны;

2. цэлы; непашкоджаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пацалу́нак ’дакрананне вуснамі’ (ТСБМ, Касп.). З польск. pocałunek ’тс’, якое з дзеяслова po‑całować, а гэта — з прыметніка cały ’цэлы’ < прасл. cělъ > cělovati ’вітаць, здароўкацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)