dokonany

закончаны;

czasownik dokonany грам. дзеяслоў закончанага трывання;

fakt dokonany — здзейснены факт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АПРАЎДА́ННЕ,

прызнанне судом падсуднага невінаватым у прад’яўленым яму абвінавачанні. Апраўдальны прыгавор выносіцца ў выпадках, калі не ўстаноўлены факт злачынства, у дзеяннях падсуднага адсутнічае склад злачынства або не даказаны яго ўдзел у злачынстве. Пры апраўданні суд павінен неадкладна вызваліць падсуднага з-пад варты, калі ён быў да гэтага арыштаваны.

І.І.Пацяружа.

т. 1, с. 434

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вядо́мы

1. (знаёмы) bekánnt;

усі́м вядо́мы факт éine állgemein bekánnte Tátsache;

2. (славуты) bekánnt, berühmt; berüchtigt (з дрэннай славай)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

устанаві́ць сов., в разн. знач. установи́ть; (выяснить — ещё) определи́ть; (завести порядок — ещё) учреди́ть;

у. генера́тар — установи́ть генера́тор;

у. дыпламаты́чныя адно́сіны — установи́ть дипломати́ческие отноше́ния;

у. су́вязь — установи́ть связь;

у. хваро́бу — установи́ть (определи́ть) боле́знь;

у. дні адпачы́нку — установи́ть (учреди́ть) дни о́тдыха;

у. цэ́ны — установи́ть це́ны;

у. факт — установи́ть факт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pewnik

м. аксіёма; бясспрэчны факт;

przyjąć co za pewnik — прыняць што за аксіёму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Vórkommen

n -s, -

1) здарэ́нне, факт, вы́падак

2) радо́вішча (карысных выкапняў)

3) існава́нне, наяўнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

злашча́сны, ‑ая, ‑ае.

Які стаў прычынай няшчасця, непрыемнасці. Злашчасныя затокі, з-за якіх Аксён Каль так многа судзіўся, хадзіў, дабіваўся законнага права на іх, у плане значыліся на сялянскіх землях. Колас. Так, факт быў, была злашчасная выпіўка за зачыненымі дзвярамі крамы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскрэдытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Падарваць (падрываць) давер’е да каго‑, чаго‑н., прынізіць (прыніжаць) чый‑н. аўтарытэт, значэнне. Дыскрэдытаваць ідэю. □ Панскія служкі абвінавачвалі літаратараў у антыпольскай крамоле, імкнуліся дыскрэдытаваць беларускую паэзію, адмаўляючы нават сам факт яе існавання. Хромчанка.

[Ад фр. discréditer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цярпі́мы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які можна цярпець, з якім можна мірыцца. Сышоўся [Максім] без шлюбу з жанчынай, а жыў пасямейнаму .. Усе прымалі гэта як факт, мажліва і непрыемны, але цярпімы. Машара.

2. Такі, які схільны мірыцца з кім‑, чым‑н.; паблажлівы, памяркоўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́клад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Канкрэтная з’ява, факт, якія прыводзяцца для тлумачэння, доказу чаго-н.

Ілюстраваць выступленне прыкладамі.

Гістарычныя прыклады.

2. Дзеянне, якое служыць узорам для пераймання, а таксама ўвогуле выдатны ўзор чаго-н.

Па прыкладзе дарослых (так, як робяць дарослыя). Паказаць п. чаго-н. П. геройства.

3. Матэматычнае практыкаванне, якое патрабуе некаторых дзеянняў над лікамі.

Алгебраічныя прыклады.

Рашыць прыклады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)