кантро́ль, ‑ю, м.

1. Праверка дзейнасці каго‑, чаго‑н.; назіранне з мэтай праверкі. Устанавіць кантроль за якасцю прадукцыі. Камітэт народнага кантролю.

2. Установа або арганізацыя, якая кантралюе чыю‑н. дзейнасць. Дзяржаўны кантроль. Працаваць у кантролі.

3. зб. Кантралёры. Кантроль правярае білеты. Сташэўскі.

[Фр. controle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́ржа

(рус. биржа, ад ням. Börse)

установа, дзе заключаюцца фінансавыя і гандлёвыя здзелкі;

фондавая б. — рынак каштоўных папер;

валютная б. — установа, дзе ажыццяўляецца купля-продаж валюты;

б. працы — пасрэдніцкая ўстанова па найму рабочых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кіраўні́цтва н

1. (тое, чым патрэбна кіравацца) Léitung f -, Führung f -;

2. (установа) Verwáltung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

контрразве́дка ж вайск, паліт

1. (дзейнасць) Spionágeabwehr [-ʒə-] f -; Ábwehrdienst m -es, -e;

2. (установа) Ábwehrdienst m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гара́нт

(фр. garant)

дзяржава, установа або асоба, якая дае гарантыю ў чым-н.; паручыцель.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камісарыя́т

(фр. commissariat)

установа, на чале якой стаіць камісар 1 (напр. раённы ваенны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кале́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Установа, якая займаецца зборам і размеркаваннем чаго-н. па падведамасных яму арганізацыях.

Бібліятэчны к.

2. Шырокая труба ці канал для адводу вадкасцей або газаў (спец.).

3. Частка генератара пастаяннага току, якая служыць для ператварэння пераменнага току ў пастаянны (спец.).

4. Падземная галерэя для ўкладкі кабеляў (спец.).

Кабельны к.

|| прым. кале́ктарны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэлегра́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Від сувязі, які забяспечвае хуткую перадачу паведамленняў на далёкую адлегласць пры дапамозе электрычных або радыёсігналаў.

2. Установа, якая прымае і адпраўляе такія паведамленні, а таксама будынак, дзе знаходзіцца такая ўстанова.

Працаваць на тэлеграфе.

Пошта і т.

3. Апарат для перадачы і прыёму тэлеграм.

|| прым. тэлегра́фны, -ая, -ае.

Тэлеграфныя слупы.

Т. стыль пісьма (перан.: вельмі сціслы, лаканічны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Behörde

f -, -n

1) ула́да, о́рган ула́ды

2) устано́ва, ве́дамства

die óberste ~ — найвышэ́йшая інста́нцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

інспе́кцыя, ‑і, ж.

1. Тое, што і інспектаванне.

2. Установа, арганізацыя, якая інспектуе каго‑, што‑н. Санітарная інспекцыя. Аўтамабільная інспекцыя.

•••

Інспекцыя па якасці — спецыяльны орган, які ажыццяўляе ў СССР нагляд за якасцю прадукцыі.

Інспекцыя працы — спецыяльны орган у СССР для нагляду за захаваннем законаў аб працы.

[Лац. inspectio — нагляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)