níederfallen

* vi (s) па́даць, упа́сці, кі́дацца (уні́з, ніц, на зямэ́р)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

surrender​2 [səˈrendə] v.

1. здава́ць, здава́цца; капітулява́ць

2. fml адмаўля́цца;

surrender (oneself) to smth. паддава́цца чаму́-н.;

surrender to despair упа́сці ў ро́спач

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Па́цнуцца ’стукнуцца, трэснуцца’ (ТС). Да пац©, пацаць (гл.). Параўн. таксама польск. pacnąć ’ляснуцца, упасці на зямлю, плюхнуцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

транс, ‑у, м.

Спец. Форма псіхічнага расстройства, якая выяўляецца ў бессвядомых учынках і дзеяннях. Упасці ў транс. // Кніжн. Павышаная нервовая ўзбуджанасць, якая суправаджаецца стратай кантролю над сваімі ўчынкамі.

[Фр. transe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bachnąć się

зак. разм. упасці, паваліцца, зваліцца; бахнуцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зляце́ць, злячу́, зляці́ш, зляці́ць; зляці́; зак.

1. Летучы, спусціцца.

Верабей зляцеў з куста.

2. Упасці зверху (разм.).

З. з ганка.

Паперы зляцелі са стала.

3. Узляцеўшы, пакінуць якое-н. месца, вылецець куды-н. далёка.

Птушкі некуды зляцелі.

Прыказка зляцела з вуснаў (перан.).

|| незак. злята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сноп, снапа́, мн. снапы́, снапо́ў, м.

1. Звязаны пук зжатых сцёблаў збажыны і некаторых іншых культур.

С. жыта.

2. перан., чаго. Паток чаго-н. (прамянёў, пылу і пад.).

С. яркага святла.

◊

Як сноп (паваліцца, упасці і пад.) — цяжка, усім целам.

|| прым. снапо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убу́хацца разм. (упасці, уваліцца куды-н.) herúnterfallen* vi (s), hínfallen* vi (s); stürzen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Абшасну́цца ’спатыкнуцца, абарвацца, упасці звысоку’ (Нас., Арх. Бяльк., Юрч., Яруш.) да абшастаць (тады аб‑шаст‑нуцца). Параўн. абшастацца ’абарвацца’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tótfallen

* аддз.

1.

vi (s) упа́сці мёртвым

2.

(sich) разбі́цца насме́рць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)