раздзел багаслоўя, у якім разглядаюцца тэарэтычныя і практычныя пытанні царкоўных пропаведзяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хіміка́ліі
(н.-лац. chemicalia, ад лац. chemia < гр. chemeia = уменне плавіць метал)
хімічныя прэпараты, а таксама хімічныя вырабы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Пісьме́ннасць ’уменне чытаць і пісаць’, ’адсутнасць памылак’, пі́сьменнасць ’сістэма графічных знакаў для пісання’, ’сукупнасць пісьмовых помнікаў якой-небудзь эпохі пэўнага народа’, рус.пи́сьменность ’пісьменнасць’, польск.piśmienność ’граматнасць’, ’літаратура’, серб.-харв.пи̏сменост ’тс’, макед.писменост ’пісьменнасць’, ’граматнасць’, балг.писменост ’пісьменнасць’. Бел.пісьме́ннасць < пісьме́нны; а пісьменнасць, відаць, прыйшло з рус. мовы пісьмовым шляхам (пра рус.письменность гл. Вінаградаў, ДС ИЯ, 1959, 31–49).
Страціць навыкі, уменне рабіць што‑н. Андрэйка зусім развучыўся думаць, не можа знайсці рашэнне самай простай задачкі.Гамолка.Маёр гаварыў заўсёды, што лётчык павінен лятаць кожны дзень. Інакш ён, развучыцца, будзе баяцца хуткасці, вышыні...Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Fähigkeit
f -, -en здо́льнасць, уме́нне
überdurchschnittliche ~en (zu D) — надзвыча́йныя здо́льнасці (да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
хема-
(лац. chemia, ад гр. chemeia = уменне плавіць метал)
першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «хімія», «хімічны».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1.Уменне ствараць мастацкія вобразы ў форме фігур; скульптура. // Творы гэтага мастацтва.
2. Мастацтва рытмічных і грацыёзных рухаў чалавечага цела, блізкіх да танцаў. Пластыка рухаў. □ Сапраўдныя танцы — гэта прыгажосць, пластыка рухаў, гэта песня, выказаная палётам прыгожага чалавечага цела.Навуменка.
[Грэч. plastikē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыро́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы ад нараджэння. Прыроджаны імунітэт. Прыроджаны парок сэрца. □ У яе быў прыроджаны такт і уменне трымаць сябе сярод школьнікаў.Колас.
2. Які ў найвышэйшай ступені валодае якімі‑н. уласцівасцямі, якасцямі для якой‑н. дзейнасці. Прыроджаны тэхнік. □ [Расолава:] — На маю думку, Іванова — прыроджаны хірург.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уме́льства, ‑а, н.
Уменне, спрыт, здольнасць рабіць што‑н. з вялікім майстэрствам. Умельства рук, душы натхненне ў працу ўкладвае мастак.Бялевіч.[Ніне] стала нават крыху страшнавата: хутка давядзецца самой аперыраваць, а ў яе няма такога ўмельства, якое мае Антон Сямёнавіч.Шахавец.Умельствам кухара ганарыўся сам князь.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ухва́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Разм.Уменне, спрыт у чым‑н. Вясёлая баявая Насця Чычка, ёмкая, з мужчынскімі ўхваткамі, бураю налятае на мізэрнага Міхайлу Драбка.Колас.Жыла з старым бацькам дзяўчына.. Васемнаццаць год і ўхватка хлапецкая, не горш, чым у лепшага з «нёманскіх казакаў».Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)