Зы́знуць ’ударыць’, ’апухаць’ (Шат.). Укр. дзи́знути ’хутка пранесціся, праляцець (пра камень)’. Параўн. азызнуць ’азябнуць’, азызаць ’апухаць’ (гл.). Параўн. славац. zízať ’паглядваць’, славен. zízati ’ссаць, асабліва грудзі’. Можа, ’ударыць так, што зрабіць касавокім’, ’апухнуць так, што зрабіцца касавокім’. Гл. зызы. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ня́мнуць (нямнаць) ’ударыць, гнянуць’ (Крыў., Дзіс.). Відаць, гукапераймальнае, параўн. Умнуць ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нізну́ць ’парнуць вострым прадметам; раптоўна зашыцца’ (ТС), ’ударыць’ (Ян.). Гл. нізаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сту́кнуць
1. póchen vi, klópfen vi;
2. (ударыць) stóßen* vt, schlágen* vt; éine lángen (каго-н D) (разм)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Валяну́ць ’пайсці густа (пра снег); ударыць’ (КТС). Да валіць. Параўн. вальнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жа́рнуць ’ударыць з вялікай сілай’. Аднакратны дзеяслоў утвораны ад жа́рыць 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нэ́бнуць ’ударыць, стукнуць’ (вілейск., Нар. сл.). Няясна. Параўн. намнуць ’тс’, гл. палаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тыл, -у, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Задняя частка, старана чаго-н.; частка, старана, процілеглая пярэдняй.
Зайсці з тылу.
2. Тэрыторыя, размешчаная ззаду лініі фронту.
Ударыць у т. праціўніку.
3. звычайна мн. Сукупнасць часцей, падраздзяленняў і ўстаноў, якія ствараюцца для матэрыяльнага, тэхнічнага і медыцынскага забеспячэння войск.
4. перан. У час вайны: уся краіна ў процілегласць фронту.
Працаўнікі тылу.
|| прым. тылавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
уджгну́ць разм
1. (укусіць, ужаліць – пра насякомых) stéchen* vt;
2. (ударыць) schlágen* vt; péitschen vt (пугай і г. д.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уця́цьII разм абл (ударыць, хвастануць) schlágen* vt, péitschen vt;
2. (укусіць, уджаліць) stéchen* (пра насякомых);
3. гл уесці
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)