ску́па,

1. Прысл. да скупы.

2. безас. у знач. вык. Недастаткова, мала чаго‑н. І хоць.. з хлебам было скупа, радасць людзей ад гэтага не спахмурнела. Самае галоўнае, што скончыліся бадзянні, невядомасць і трывога. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dismay

[dɪsˈmeɪ]

1.

n.

трыво́га f.; непако́й -ю m.

2.

v.

непако́іць (-ца), пало́хаць (-ца), трыво́жыць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Hetzeréi

f -, -en

1) цкава́нне, гане́нне, падбухто́рванне

2) трыво́га, мітусня́, неспако́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

беспоко́йство ср. (озабоченность) турбо́та, -ты ж., кло́пат, -ту м.; (нарушение покоя) неспако́й, -ко́ю м.; (тревожное состояние) трыво́га, -гі ж., хвалява́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хімі́чны chémisch, Chemíe-;

хімі́чная лабарато́рыя chémisches Laboratórium;

вайск. хімі́чная трыво́га Gás¦alarm m -(e)s, -e;

хімі́чная збро́я chémische Wáffe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

misgiving [ˌmɪsˈgɪvɪŋ] n. (about) сумне́нне; неспако́й, трыво́га (адносна таго, што можа адбывацца або адбываецца);

She decided to go despite her misgivings. Яна вырашыла ехаць, нягледзячы на сумненні.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Наба́т ’трывога, сігнал трывогі’ (БРС). Запазычана з рус. наба́т ’тс’, куды, відаць, трапіла праз цюркскае пасрэдніцтва з араб. nauba ’ахова, змена часу’, мн. л. naubât ’барабаны, у якія б’юць перад дамамі знатных асоб’. Гл. Фасмер, 3, 34.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

anxiety [æŋˈzaɪəti] n.

1. неспако́й, трыво́га; хвалява́нне;

feel anxiety непако́іцца, хвалява́цца

2. мо́цнае жада́нне, імкне́нне;

the people’s anxiety for the war to end мо́цнае жада́нне людзе́й, каб спыні́лася вайна́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ту́жа ‘туга, сум, журба’ (лід., Арх. Федар.), н.-луж. tuža ‘тс’, в.-луж. tuža ‘сум’, ‘непрыемнасць, трывога, хваляванне’. Паўночнаславянскае рэгіянальнае ўтварэнне ад асновы прасл. *tǫg‑ і суф. *‑ja (як лу́жа, сажа і інш.), параўн. туга (гл.), або незалежныя дэрываты ад тужы́ць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

алармі́зм

(ад фр. alarme = трывога)

плынь у заходняй навуцы і грамадскай думцы, прадстаўнікі якой сцвярджаюць пра фатальны, катастрафічны характар уздзеяння чалавека на прыроду, яго асаблівую небяспеку для далейшага развіцця чалавецтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)