papery

[ˈpeɪpəri]

adj.

то́нкі, як папе́ра; папяро́вы, як папе́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

патанчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -то́нчаны; зак., што.

Зрабіць танчэйшым (гл. тонкі ў 1 знач.).

П. дрот.

|| незак. патанча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і пато́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. патанчэ́нне, -я, н. і пато́нчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

willowy [ˈwɪləʊi] adj. гну́ткі, то́нкі;

She has a willowy figure. ≅ Яна стройная як бярозка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

не́жный

1. пяшчо́тны, ла́ска́вы;

не́жный взгляд пяшчо́тны по́гляд;

2. (деликатный) даліка́тны; (хрупкий) кво́лы; (тонкий) то́нкі; (мягкий) мя́ккі; (приятный) прые́мны;

не́жный го́лос прые́мны го́лас;

не́жная ко́жа мя́ккая (даліка́тная) ску́ра;

не́жный за́пах прые́мны (то́нкі) пах;

не́жный во́зраст дзіця́чы ўзрост.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

то́нкасць ж.

1. в разн. знач. то́нкость;

2. то́нкость, утончённость, изы́сканность;

1, 2 см. то́нкі;

3. (подробность) то́нкость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тонка... (а таксама танка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «тонкі», напрыклад: тонкапрадзенне, тонкасуконны, тонкаслаёвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

koneser

м. [тонкі] знаўца;

koneser sztuki — тонкі знаўца мастацтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сцёклы ’тонкі, худы’ (ТС), сцёклісты, сцеклі́сты ’тонкі, высокі’ (ТС, Арх. Вяр.). Параўн. укр. дыял. сте́клий ’тонкі і высокі (пра расліну, што вырасла ў цяньку)’, стекли́стий ’высокі, тонкі (пра дрэва)’, рус. оте́коватый ’танкаваты, слабы (пра жыта)’, польск. спец. ciekoł ’верхавінны леташні выростак на маладых соснах; каш. vëcekli ’высокі, шчуплы, тонкі, худы (пра чалавека і жывёлу)’. Вытворныя ад прасл. *tekti ў спецыфічным значэнні ’імкнуцца, падымацца ўверх’, параўн. *gъnati (гл. гнаць) і го́нкі ’высокі’, гл. Варбат, Этим. иссл. 6, 1996, 13; гл. сцякаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падга́лы ’тонкі, з падцягнутым жыватом (пра жывёлу)’ (Янк. 3.), ’тонкі’ (Сл. ПЗБ), ’прамы, высокі’ (Мат. Гом.), падга́лісты ’з доўгімі нагамі, цыбаты; высокі, тонкі (пра дрэвы, расліны)’ (ТСБМ), ’тонкі, высокі з суччам наверсе’ (ТС, Некр.). Ад galъ (параўн. рус. дыял. га́лый ’голы, бязлесны’, прога́лина ’голае месца ў лесе’, а таксама польск. Podhale, podhalski — Брукнер, 133), звязанага чаргаваннем галосных з golъ ’голы’. Гл. Трубачоў, ЭССЯ, 6, 96.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варсі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Валасок ворсу.

2. Тонкі валасок на паверхні раслінных і жывёльных арганізмаў.

3. Мікраскапічны выраст на слізістай абалонцы тонкіх кішак, праз які ўсмоктваюцца пажыўныя рэчывы (спец.).

|| прым. варсі́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)