бугаіны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы бугаю; такі, як у бугая. Бугаіная шыя. Бугаіная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераўтваральны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пераўтварэння. Навука і тэхніка — вялікая пераўтваральная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gravity [ˈgrævəti] n.

1. phys. сі́ла прыцяжэ́ння; цяжа́р; сі́ла цяжа́ру;

the centre of gravity цэнтр цяжа́ру;

the law of gravity зако́н сусве́тнага прыцягне́ння

2. fml сур’ёзнасць; небяспе́чнасць (сітуацыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сатыра назоўнік | жаночы род

  1. Рэзкая, з’едлівая іронія, высмейванне, развянчанне каго-, чаго-н.

  2. Твор мастацтва і літаратуры, дзе высмейваюцца і рэзка асуджаюцца негатыўныя з’явы жыцця.

    • У сатыры вялікая сіла ачышчэння.

|| прыметнік: сатырычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

змога назоўнік | жаночы род

  1. Сіла, здольнасць рабіць што-н. (ужыв. толькі ў некаторых выразах).

    • Наколькі хопіць змогі.
    • Не мець змогі падняцца з ложка.

  2. Стан моцнай стомленасці, поўнага бяссілля.

    • Падаць ад змогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абаянне, ‑я, н.

Прыцягальная сіла каго‑, чаго‑н.; прывабнасць. Абаянне маладосці. Знаходзіцца пад абаяннем музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

волатаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да волата; як у волата. Волатаўскія намаганні. Волатаўская сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкрывальны, ‑ая, ‑ае.

Які выкрывае што‑н. Выкрывальны фельетон. Выкрывальны матэрыял. // Уласцівы выкрыванню. Выкрывальная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лішкавы, ‑ая, ‑ае.

Які перавышае патрэбнасць, норму; залішні. Лішкавая кіслотнасць. Лішкавая рабочая сіла. Лішкавыя тавары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратайскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да ратая, уласцівы яму. Ратайская хата. Ратайская сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)