héiratsfähig

~e Tóchter — дачка́ на выда́нні

~er Sohn — сын-жані́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

son

[sʌn]

n.

сын -а m., сыно́к -ка́ m.

•

- Son

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зух, ‑а, м.

Разм. Бойкі, удалы, маладзецкі чалавек; хват. «Ну і сын у цябе, Андрэй Данілавіч! Зух, — кажа [дэкламатар], — сын. Можаш быць спакойны: дарогу ў жыццё ён сам сабе праб’е». Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіфілі́ды, ‑аў; адз. няма.

Сіфілітычны сын на слізістай абалонцы, скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’яві́цца, -яўлю́ся, -я́вішся, -я́віцца; зак.

1. З’явіцца, выявіцца; знайсціся; падаць вестку.

Не гаруй, яшчэ а. твой брат.

2. Выказаць жаданне што-н. зрабіць.

Ехаць па дровы аб’явіўся старэйшы сын.

|| незак. аб’яўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зло́мак, -мка м.

1. ло́маная вещь;

2. перен., разг. (о человеке, обычно с отрицанием) сла́бый, больно́й;

ба́цька ду́жы, і сын не з. — оте́ц си́льный, и сын не сла́бый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

па́сынак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Няродны сын для мужа ці жонкі ў сям’і.

Адносіцца да каго-, чаго-н. як да пасынка (перан.: нядобразычліва, абыякава).

2. Бакавы парастак расліны (спец.).

|| прым. па́сынкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уну́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Сын сына або дачкі.

2. мн. Дзеці сына або дачкі.

У мяне ўжо ёсць унукі.

Садзяць маладыя дрэўцы ўнукі Мічурына (перан.).

|| памянш. уну́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ады́стар, прысл.

Уст. Якраз як, кропля ў кроплю. Сын адыстар бацька.

[Ад лац. adinstar — падобна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыёмыш, ‑а, м.

Разм. Прыёмны сын або прыёмная дачка. Узяць прыёмыша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)