Сойм ‘сейм’ (Байк. і Некр., Гарэц., Др.-Падб.), ‘збор, з’езд’ (Ласт.), со́йма ‘зборышча’: пʼяная сойма (слуц., А. Кулакоўскі), ст.-бел. соимъ, старое съемъ ‘сход прадстаўнікоў шляхты ў Рэчы Паспалітай’, ‘змова’ (?): почалъ с нѣмъци соимы чинити (Віленскі летапіс XV–XVI стст.), соймік ‘сход прадстаўнікоў шляхты ВКЛ’. Укр. сойм ‘сейм’, со́йма ‘натоўп’, рус. дыял. сойм ‘сялянскі сход’, сойма, суйм, суём ‘тс; натоўп; бойка’. З прыстаўкі *съ‑ і кораня *jьm‑ ад *jęti ‘браць’ (Фасмер, 3, 707). Аднак з улікам польск. sejm ‘сход’, ст.-польск. sjem ‘тс’, славен. sȅjem ‘рынак, кірмаш’, серб.-харв. sajȁm ‘тс’ магчыма рэканструяваць прасл. *sъjьmъ ‘сход, збор’, аддзеяслоўны назоўнік, паводле Ластоўскага, ад сыймацца ‘падыймацца’ (Ласт.), параўн. ст.-бел. съимуть на Вельи, вышеи Ковна двѣ мили (Летапіс Аўрамкі XV ст., гл. Карскі 2-3, 373). Інакш Сной (Бязлай, 3, 224), які выводзіць славенскае і сербскахарвацкае словы з *sъnьmъ ‘тс’. Гл. сейм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
калёквіум, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Гутарка выкладчыка са студэнтамі з мэтай выяўлення іх ведаў; род экзамену.
Правесці к.
2. Навуковы сход, семінар з абмеркаваннем дакладаў на пэўную тэму.
К. вірусолагаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
масо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, мн. -і, -со́вак, ж. (разм.).
1. У дарэвалюцыйнай Расіі: тайны сход рэвалюцыйна настроеных рабочых.
Сабрацца на масоўку.
2. Масавая сцэна (у кіно, тэатры).
Артыст, заняты ў масоўцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
wywiadówka
ж. бацькоўскі сход (у школе)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
агульнакалга́сны, ‑ая, ‑ае.
Агульны для ўсяго калгаса; які аб’ядноўвае ўсіх калгаснікаў. Агульнакалгасны сход.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
derailment
[di:ˈreɪlmənt]
n.
крушэ́ньне n. (цягніка́), сход з рэ́ек
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
preside
[prɪˈzaɪd]
v.
быць старшынём, ве́сьці сход ці пасе́джаньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сінклі́т, ‑а, М ‑ліце, м.
Гіст. Сход вышэйшых саноўнікаў у Старажытнай Грэцыі. // Група духоўных асоб, духавенства. Цэлы сінкліт папоў, панаехаўшых.. на гадавое свята з навакольных парафій, уваходзіў у царкву. Машара. // перан. Разм. іран. Сход, сукупнасць якіх‑н. асоб.
[Грэч. synklētos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устано́ўчы Gründungs-, Stíftungs;
устано́ўчы сход konstituíerende Versámmlung, verfássungsgebende Versámmlung
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
улу́сны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да улуса, належыць улусу. Улусны сход. Улусная зямля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)