чалавеканенаві́сніцтва, ‑а, н.

Кніжн. Нянавісць да людзей, да чалавецтва. Наказ ваеннай і маральнай перамогі свету сацыялізма і дэмакратыі над светам фашызму і чалавеканенавісніцтва і складае змест, сутнасць аповесці [І. Шамякіна «Помста»]. Дзюбайла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Substnz

f -, -en

1) філас. субста́нцыя; рэ́чыва; матэ́рыя

2) су́тнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Quntessenz

f -, -en

1) квінтэсэ́нцыя, экстра́кт

2) гало́ўная су́тнасць, квінтэсэ́нцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

іпаста́са

(гр. hypostasis = сутнасць, замена)

літ. у антычнай метрыцы замена адной стапы другой, з аднолькавым долевым аб’ёмам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цы́мус

(яўр. cymes)

1) салодкая ежа, прыгатаваная з морквы;

2) перан. самае смачнае; самая сутнасць, самае цікавае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

sawdust [ˈsɔ:dʌst] n. апі́лкі; пілаві́нне

knock/let the sawdust out of smb. збіць го́нар з каго́-н.; раскры́ць чыю́-н. су́тнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

І́ста ’асноўны капітал’ (Гарэц.), ’сутнасць’ (Гарэц., Др.-Падб.). Рус. дыял. і уст. и́сто, и́стое ’наяўныя грошы, капітал’, укр. дыял. і́сте, і́ста ’капітал, асноўны капітал’. Ст.-рус. исто ’капітал, сума займа’, истое ’сума займа’ ў «Рускай праўдзе». Ад *jьstъ (гл. існы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jądro

н.

1. ядро;

~o sprawy — сутнасць справы;

2. анат. яйцо

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мно́жанне, ‑я, н.

Адно з чатырох арыфметычных дзеянняў, сутнасць якога заключаецца ў тым, што адзін лік павялічваецца ў столькі разоў, колькі адзінак у другім ліку. Знак множання. Табліца множання. Паслядоўнае множанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпастазава́ць

(ад гр. hypostasis = сутнасць)

філас. прыпісваць адцягненым паняццям самастойнае існаванне, напр. разглядаць мысленне, волю як самастойныя аб’екты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)