(англ. verdict, ад лац. vere dictum = літар. дакладна сказанае)
юр. пастанова, прыгавор (пераважна суда прысяжных).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
экзеквату́ра, ‑ы, ж.
1. Дазвол, выдадзены замежнаму консулу ўрадам той дзяржавы, у якую ён назначаны. на права выканання службовых функцый. Консульская экзекватура.
2. Пастанова судовых органаў дадзенай краіны аб выкананні рашэння замежнага суда.
[Ад лац. exsequor — выконваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрыня́цце, ‑я, н.
Адмаўленне ад прыняцця чаго‑н. Непрыняцце належных пер. □ Забеспячэнне іску дапускаецца ва ўсякім стане справы, калі непрыняцце мер забеспячэння можа ўскладніць або зрабіць немагчымым выкананне рашэння суда.Грамадзянскі працэсуальны кодэкс БССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wrath[rɒθ]n.dated or fml гнеў, лю́тасць;
the wrath of God Бо́жы гнеў;
the day of wrathrelig. дзень Стра́шнага Суда́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абсалю́цыя
(лац. absolutio = вызваленне)
1) пастанова суда, якая вызваляе падсуднага ад пакарання;
2) адпушчэнне грахоў (у католікаў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
су́дняСт.-бел. Месца старажытнага суда.
□р. Су́дня, в. Судня Віц. (Рам. Мат.), в. Су́днікі Кузн., Валож.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
падма́н, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. падмануць (у 1 знач.). — А пані вядома, — запытаў яе старшыня суда, — што за лжывае паказанні‑, за падман суда сведка павінен быць цяжка пакараны?Машара.// Мана, хлусня, ашуканства. І хоць.. [Горбікаў] ведаў, што хворыя месцы зарубцаваліся, прыкінуўся сухотным. Гэты яго падман выкрыла Наталля Максімаўна.Дудо.[Хамутоўскі:] — Хлусня ў вас, а не праўда! Падман адзін!Курто.
2.чаго. Памылковае, ілюзорнае ўяўленне; абман. Падман пачуццяў. □ [Федзя:] — Учора [фатаграфія на Дошцы гонару] сам бачыў — была. А сёння іду міма, зірнуў — няма... Галюцынацыя, думаю, падман зроку.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аўды́тар (КТС), ст.-бел.авдитор (1670) ’член царкоўнага суда’ (Булыка, Запазыч.), ’старшы вучань у класе, які выслухоўвае ўрокі таварышаў’ (Грыг.). Запазычана праз польск.audytor або непасрэдна з лац.auditor ’слухач, суддзя, што вядзе допыт’, магчыма, паўторнае запазычанне ў беларускую літаратурную мову з рус.аудитор. Параўн. Рыхардт, Poln., 31.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Канцыля́рыя ’аддзел установы, заняты справаводствам’, ст.-бел.канцелярия, канцелярыя, канцлерея, канцлярыя, канцлярея, канслерия (пач. XVI ст.) ’тс’, запазычана са ст.-польск.kancelaria < пози, с.-лац.cancellaria ’тс’ < лац.cancellārius ’адзін з членаў варты ўладара, які, стоячы перад кратамі дзвярэй (суда), абвяшчаў яго загады’ < лац.cancelli ’агароджа’ (Слаўскі, 2, 43).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stándrechtlich
a
1) па прыгаво́ру [прысу́ду] вае́нна-паляво́га суда́
2) па зако́нах вае́ннага ча́су
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)