штангенінструме́нт

(ад ням. Stange = стрыжань + інструмент)

інструмент для вымярэння лінейных памераў (дыяметраў, даўжынь і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прут, -а, М пру́це, мн. пруты́, -о́ў, м.

1. Тонкая палка без сучча.

Асінавы п.

2. Тонкі металічны стрыжань, кавалак дроту.

Жалезны п.

|| памянш. пруто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. і пру́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. прутко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.) і пруцяны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Прутковы каркас.

Пруцяная агароджа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяро́¹, -á, мн. пёры і (з ліч. 2, 3, 4) пяры́, пёраў, н.

1. Рагавы стрыжань з пушыстымі адросткамі па баках, які вырастае на скуры птушак.

Страусавае п.

Гусінае п. (да паяўлення металічных пёраў² — прылада для пісання чарнілам).

2. Зялёны ліст цыбулі і часнаку (разм.).

|| памянш. пёрка, -а, мн. -і, -рак і -ркаў, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыбу́к, ‑а, м.

1. Трубкападобны стрыжань курыльнай люлькі, праз які курэц уцягвае дым тытуню. Дзядзька не выпускаў з рота цыбука люлькі. Сачанка.

2. Сцябло. Цётка Проска паліць у печы, парыць у вядзёрным чыгуне тытуневыя цыбукі. Васілевіч.

3. Спец. Вінаградны чаранок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыжнёвы

1. сердцеви́нный; стержнево́й;

2. стержнево́й;

с. трансфарма́тар — стержнево́й трансформа́тор;

3. перен. стержнево́й;

1-3 см. стры́жань 1, 2, 5;

4. (о древесине) с большо́й сердцеви́ной

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасаты́жы

(ад фр. passe = праход + tige = стрыжань)

ручны слясарна-мантажны інструмент, які аб’ядноўвае пласкагубцы, кусачкі, адвёртку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штыфт

(ням. Stift)

тонкі стрыжань, пераважна з галоўкай на канцы, для нерухомага злучэння дзвюх дэталей машыны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спіса́цца, спішу́ся, спі́шашся, спі́шацца; спішы́ся; зак.

1. Звязацца з кім-, чым-н. праз перапіску.

С. са сваімі аднакурснікамі.

2. У маракоў, авіятараў і пад.: звольніцца, выйсці ў запас (спец.).

С. з карабля.

3. Зрасходавацца пры пісьме; прыйсці ў непрыгоднасць (пра аловак, пяро і пад.).

Стрыжань спісаўся.

|| незак. спі́свацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. спіса́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stem​1 [stem] n.

1. ствол; каме́ль; сцябло́

2. стры́жань;

the stem of a feather стры́жань пяра́

3. bot. пладано́жка, чарано́к; гро́нка;

the stem of a plum чарано́к слі́вы;

a stem of bananas гро́нка бана́наў

4. fml род, пле́мя;

descend from an old stem пахо́дзіць са старажы́тнага ро́ду

5. но́жка, падста́ўка;

the stem of a glass но́жка кілі́шка

6. ling. асно́ва (слова)

♦

from stem to stern ад но́са да кармы́ (пра карабель)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Табу́р ’качарга’ (брасл., Сл. ПЗБ). Няясна. Малаверагодная сувязь з сіб. табу́рка ’скобка, якая паказвае вагу на бязмене’, ’драўляны завостраны стрыжань’ без пэўнай этымалогіі, параўн. Анікін, 520.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)