Ánrichtetisch

m -es, -e буфе́т, стол, на які́ падарць стра́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заку́ска, ‑і, ДМ ‑кусцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. закусваць ​2 — закусіць ​2.

2. Р мн. ‑сак. Стравы, якія з’ядаюцца для апетыту перад абедам або пасля выпітага віна, гарэлкі. Халодныя закускі. □ Усе падышлі да стала, дзе з-за высока накладзеных усякіх закусак выглядалі бутэлькі са сваімі, калгаснымі наліўкамі. Чорны.

3. Салодкія стравы і фрукты, якія падаюцца пасля асноўнай яды. Пасля супу падалі кашу. А на закуску — кампот. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Развары́ць ’размясіць гразь, зрабіць гразкай дарогу’ (Сцяшк. Сл.). Метафарычны перанос значэння на аснове знешняга падабенства разваранай стравы і гразкай дарогі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыгатава́нне н. Zúbereitung f -, Kóchen n -s (стравы);

прыгатава́нне ле́каў Arznéibereitung f -, Zúbereitung der Arznéien

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

афіцыя́нт

(ням. Offiziant, ад с.лац. officians, -ntis = служачы)

работнік рэстарана, кавярні, сталовай, які падае стравы наведвальнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэстара́н

(фр. restaurant)

добра абсталяваная сталовая, звычайна з музыкай, танцамі, дзе можна заказаць дарагія стравы, закускі, напіткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гаршчо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

Гліняная пасудзіна са звужаным дном для варкі стравы, для малака, для пакаёвых раслін і пад.

Смачны баршчок, ды малы г. (прыказка). Калі гаспадар з гаспадыняю сварацца, дык у гаршку трасца варыцца (прыказка).

|| памянш. гаршчо́чак і гаршчэ́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. гаршко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засвая́льнасць ж.

1. (ведаў) Fássbarkeit f -, Fásslichkeit f -, Erlérnbarkeit f -;

2. мед., біял. (стравы) Verdáulichkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засво́йванне н.

1. Áneignung f -, Erlérnung f -;

2. біял. Áufnahme f -, Assimilatión f -; Verdáuung f - (стравы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тру́фель, ‑я, м.

1. Клубнепадобны падземны грыб, які не расчляняецца на шапачку і ножку; выкарыстоўваецца як прыправа да стравы.

2. толькі мн. (тру́фелі, ‑яў). Назва шакаладных цукерак, якія сваёй формай падобны на гэты грыб.

[Ням. Trüffel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)