заку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж.

1. гл. закусіць².

2. мн. -і, -сак. Ежа, страва, якой закусваюць.

Халодныя закускі.

На закуску (таксама перан.: пад канец, у заключэнне; разм.).

|| прым. заку́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

по́ліўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -лівак, ж.

1. Вадкая страва з мучной прыправай.

Частавалі яго поліўкай.

2. Рэдкая частка якой-н. ежы, жыжка.

Наліла адной поліўкі.

|| прым. по́лівачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прэ́сны, -ая, -ае.

1. Без солі або з недастатковай колькасцю солі (ці кіслаты, вастрыні).

Прэсная вада.

Прэсная страва.

2. перан. Пазбаўлены жывасці, займальнасці, нецікавы, сумны (разм.).

Прэсныя жарты.

|| наз. прэ́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

макаро́на, ‑ы, ж.

Харчовы прадукт з прэснага цеста ў выглядзе тонкіх трубачак. // Страва, прыгатаваная з такога прадукту.

[Іт. maccheroni.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́рменны, фірмо́вы Fírmen-;

фірмо́вая стра́ва Spezialität f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мясно́е н (страва) Fléischgericht n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ю́шка​II ж кул (страва) Físchsuppe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шча́ўе, -я, н.

Травяністая і паўкуставая расліна сямейства драсёнавых з прадаўгаватым ядомым лісцем кіслага смаку, а таксама страва, прыгатаваная з лісця гэтай расліны.

Сакавітае ш.

Сёрбаць ш.

|| прым. шча́ўевы, -ая, -ае.

Шчаўевая кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

баўту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Пойла для жывёлы. Баўтуха з вотруб’я. // Рэдкая нясмачная страва. Наварыць баўтухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́кшына, ‑ы, ж.

Выраб з пшанічнай мукі ў выглядзе тонкіх высушаных палосак цеста. // Страва, прыгатаваная з такога вырабу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)