дых м. разм. Átem m -s, Átmung f -; Átmen n -s; Respiratión f -;

стаі́ць дых den Átem verhálten [ánhalten]*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апаліты́чны

(ад а- + палітычны)

які стаіць убаку ад грамадска-палітычнага жыцця або ўхіляецца ад удзелу ў ім.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

статаско́п

(ад гр. statos = які стаіць + -скоп)

барометр для вымярэння нязначных змен атмасфернага ціску ў час аэрафотаздымкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

півава́рня, ‑і, ж.

Уст. Піваварны завод. Далёка на ўзгорку.. стаіць піваварня з высачэзным комінам. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stojący

stojąc|y

1. які стаіць;

dom wolno ~y — дом, які стаіць адасоблена; адасоблены дом;

2. стаячы;

miejsca ~e — стаячыя месцы;

~y kołnierzyk — стаячы каўнерык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перашко́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ко́д, ж.

1. Тое, што затрымлівае якія-н. дзеянні або развіццё чаго-н., стаіць на шляху ажыццяўлення чаго-н.

Пераадольваць перашкоды.

Бюракратычныя перашкоды.

2. Тое, што перагароджвае шлях, затрымлівае перамяшчэнне.

Паласа перашкод (мясцовасць са штучнымі канавамі, загародамі і пад.; спец.). Бег з перашкодамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзьмухаве́ц, ‑хаўца, м.

Разм. Адуванчык. На цёмнай ужо, сакавітай траве абочын камячкамі кволага пуху стаіць дзьмухавец. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

статарэцэ́птары

(ад гр. statos = які стаіць + рэцэптары)

спецыялізаваныя клеткі, якія фіксуюць змены становішча цела або яго частак у прасторы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эміра́т

(ад эмір)

1) феадальная дзяржава, на чале якой стаіць эмір;

2) сістэма дзяржаўнага кіравання ў феадальных мусульманскіх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камісарыя́т, ‑а, М ‑рыяце, м.

Дзяржаўная або адміністрацыйная ўстанова, на чале якой стаіць камісар. Ваенны камісарыят. Народны камісарыят.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)